31 marchewkowe pole 40 marco polo

Za siedmioma zmyśleniami

Pięknymi jak tęcza miłymi jak święta

Mieszkały śliczne baśnie

O których zaśpiewam właśnie
Zachwycające jak słońce

I bez początku i końca

A za to ze środka całe

Zupełnie niebywałe

Wszystkie baśnie są siostrami

Pełnymi tajemnic puszystych i ciemnych

O dziwnych obyczajach

W najbardziej niezwykłym kraju
Zachwycającym jak słońce

I bez początku i końca

A za to ze środka całe

Niezwykle niebywałe

h H⁷

e G D h H⁷ e

C H⁷

C H⁷
e G

e D

H⁷ e

h H⁷

e G D h H⁷ e

C H⁷

C H⁷
e G

e D

H⁷ e

Leżał przed pójściem do łaźni

Aż tu przychodzą doń wojownicy

Hej wojownicy odważni

Co ją miał ściągnąć przez głowę

A was - zapytał - kto tutaj wpuścił

Na te komnaty kneziowe?

Cali ze strachu się pocą

Myśmy - rzekł jeden - przyszli do pana

Bo w zamku straszy coś nocą

Chowa się w różne framugi

Chodzi po zamku w jedwabnym gieźle

A pysk ma okropnie długi

A oczka całkiem maciupcie

Więc mości książę wy to coś złapcie

Albo w ogóle coś zróbcie

I rzekł: nie martwcie się goście

Ja już z tą zgagą sobie poradzę

A teraz pa teraz się wynoście

Książę wyskoczył spod koca

I krzyknął wpadłszy do izby żony

Ty co się włóczysz po nocach?

e A e A e

e h e h

e A e A e

Gis

B C
e h e h

e A e A e

e h e h

Gis

B C
e h e h

e A e A e

e h e h

Gis

B C
e h e h

e A e A e

e h e h

Jak życzenia najlepsze te urodzinowe

Albo noworoczne jeszcze lepsze może

O północy gdy składane drżącym głosem niekłamane

Dużo szczęśliwsza będziesz z nim |

Ja cóż - włóczęga niespokojny duch |

Ze mną można tylko pójść na wrzosowisko |

I zapomnieć wszystko |

Jaka epoka jaki wiek |

Jaki rok jaki miesiąc |

Jaki dzień i jaka godzina |

Kończy się a jaka zaczyna |2
Nie myśl że nie kocham lub że tylko trochę

Jak cię kocham nie powiem no bo nie wypowiem

Tak ogromnie bardzo jeszcze więcej może

I dlatego właśnie żegnaj zrozum dobrze żegnaj

C G

C G H⁷

a H⁷

C G

a D⁷

C G a

C G a

C G

C G H⁷

a C e

Niosły zapach skoszonej trawy

Ponad łąką mgliste tumany

Świt przyniosły łzawy

Wędrować przed siebie gdzie oczy poniosą

Pustą dłonią wstrzymały ziemię

I jak dawniej cienie ich szare

W trawach cicho drzemią.

Polną drogą wśród smukłych wieżyc

A przed słońcem znów mnie ukryje

Cień przydrożnej wierzby

C a d G⁷

C e d G⁷

C⁷ G C C⁷

F G G⁷

C a d G⁷

C e d G⁷

C⁷ G C C⁷

C a d G⁷

C a d G⁷

C e d G⁷

C⁷ G C C⁷

Żyją jak żyli - bezwolni głusi i ślepi

Nie współczuj - szkoda łez i żalu

Bezbarwni są bo chcą być szarzy

Ty wyżej wyżej bądź i dalej

Niż ci co się wyzbyli marzeń

Niechaj zabrzmi Bukowina w wiatru szumie

Dzień minął dzień minął nadszedł wieczór

Świece gwiazd zapalił

Siadł przy ogniu pieśń posłyszał i umilkł
Po dniach zgiełkliwych po nocach wyłożonych brukiem

W zastygłym szkliwie gwiazd neonowych próżno szukać

Tego co tylko zielonością

Na palcach zaplecionych drzemią

Rozewrzyj dłonie mocniej mocniej

Za kark chwyć słonce sięgnij w niebo

Gdzie deszcz i susze gdzie lipce październiki maje

Stają się rokiem węzłem życia

Twój dom bukowy zawieszony

U nieba pnia kroplą żywicy

Błękitny złoty i zielony

C d F C

d G C e a

e F FisGC

d G C
C F G

C F G

C d C

C d F C
d F C

d F C

d G e

e F FisGC

d G C

d F C

d G e

e F FisGC

d G C

Mokną świerszcze w mokrym sianie

Woda szkodzi strunom skrzypiec

Więc nie w głowie im cykanie

Na przekór ludziom na przekór kwiatom

Lato deszczowe lato

Że nawet świerszcze nie mogą grać

Wiatr gałęziom strąca krople

Kłapie błoto pod butami

Wszystko jest zupełnie mokre

Mgiełka w polu mgiełka w sadzie

W żółtej glinie ślad wibramów

Odciśnięty tak wyraźnie

Nic nie będzie z ich zapachu

Pod słomianym dachem szopy

Deszcz nas będzie trzymał w szachu

Drzewo się za drzewem chowa

Leśne licho z mokrą brodą

Lubi wtedy spacerować

E a

E a A⁷

E a A⁷

d a

E E⁷ a

E a

E a A⁷

E a

E a A⁷

E a

E a A⁷

E a

E a A⁷

Chrzęści zbroja szmelcowana

Jedzie jedzie król Władysław

By poskromić bisurmana

Koń królewski raźno parska

Dzielny Węgier Jan Hunyady

Sprawia szyki klnąc z madziarska

Wojsko w marszu rumor czyni

"O już widać Czarne Morze"

Rzecze legat Cesarini

Jan Hunyady wpadł z łoskotem

"Nawalili Wenecjanie

Wycofują swoją flotę"

Blask mu strzelił spod powieki

"Wyruszamy za godzinę

A Wenecji wstyd na wieki"

Jeszcze nisko stoi słońce

A pancerni strzemię w strzemię

A pancerni koncerz w koncerz

Ku piaszczystym patrzą brzegom

"No to cześć daj pyska chłopie"

Rzecze król do Hunyadego

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d

Prawdę głosił przez trąby wiatru

Zasmreczyły się chmury igliwiem

Bure świerki o góry wsparte

I na niebie byłem ja jeden

Plotąc pieśni w warkocze bukowe

I schodziłem na ziemię za kwestą

Przez skrzydlącą się bramę Lackowej

Zanurzone po pępki w cerkwi baniach

Rozłożyście złotych

Smagających się wiatrem do krwi

Po niebieskich mokrych połoninach

I modliłem się złożywszy dłonie

Do gór do Madonny brunatnolicej

A gdy serce kroplami tęsknoty

Jęło spadać na góry sine

Czarodziejskim kwiatem paproci

Rozgwieździła się Bukowina

C e

e C D

C e

e C D
G C D G

C D
C D G
G D

C e

e C D

C e

e C D

sł. Sergiusz Jesienin

Albo włóczęga lnianowłosy

W tę stronę z której na zagony

Leje się jasne mleko brzozy

Idąc za blaskiem gwiazdy płonej

I w szczęście bliźnich znów uwierzyć

Na miedzy żytem rozdzwonionej

Patrząc na wite z łyka kręgi

Szczęśliwy kogo przyozdobił

Kijem i torbą los włóczęgi

Kto w swym ubóstwie nie zna troski

Ani przyjaciół ani wrogów

I może z wioski iść do wioski

Modląc się do spotkanych stogów

Rumiane jabłka zorzy strąca

Kosiarze grabiąc traw pokosy

Pieśnią witają mnie na łąkach

a f

G a
f

a f

a d

G a

G a

G a

G a
f

a f

a d

Setki mieczy wyszarpniętych

I trzasnęły jednym trzaskiem

Setki przyłbic zatrzaśniętych

I huknęły dzwony w mieście

I ruszyli najpierw stępa

Potem kłusem cwałem wreszcie

Poszli Węgrzy niczym diabli

Jak stalowa ostra drzazga

Jak błyszczące ostrze szabli

Pędem dzikim i szalonym

I widziano jak tonęli

W morzu Turków niezmierzonym

Mnich uczony stary skryba

"Warto było czy nie warto

Odwrót byłby lepszy chyba"

"Czas nad nami wartko goni

I tak przecież umrzeć trzeba

To już lepiej tak jak oni"

Mnich w klasztorze skończył marnie

A szalony król Warneńczyk

Ma grobowiec w pięknej Warnie"

I nas dzięki niemu cenią

Więc na czarnomorskiej plaży

Kłaniam się królewskim cieniom

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

F C F

d C d
C d

F C F

C

d C d

Tam wśród tych krzaków Bóg cię czeka

Już Go przywitał świerk i sosna

A teraz czeka na człowieka

Wybiegłem z domu by Go witać

I u stóp upaść na kolana

Dzień jako objawienie świtał

I głosił piękno dłoni Pana

Aaa…
Wybiegłem patrzę Boga nie ma

Tylko pokryte liście rosą

Lecz pełna Jego śladów ziemia

W poszumie traw i głosie sosen

Na wszystkich rzeczach blask po rękach

I w stopach Jego pięknem świta

I przed śladami Jego klękam

I w rzeczach Jego dłonie witam

Aaa…

H⁷ e (C D G)

G a

H⁷ e

D G

e C D

H⁷ e (C D G)

G a

H⁷ e

D G

e C D

Szumne lasy i potoków toń

A tam w górze na wędrowców czeka

Słońce bór i leśnych kwiatów woń

A na górze jodły zadumane

Leśną pieśń śpiewają szumem swym

Różne szlaki przez nas odwiedzane

Opowiedzą o uroku tym

Ty doprawdy wciąż zadziwiasz nas

Choć te góry każdy z nas już zwiedził

Chce powrócić tu niejeden raz

Ogień chłopcy rozpalają swój

Wokół ognia siada wiara kołem

Echo piosnkę niesie poprzez bór

Tu blask ognia w oczach mej dziewczyny

Niezgłębione moce czasem ma

A więc właśnie po to tu w Beskidy

Chcę powrócić znów któregoś dnia

A D

Fis h

A D

Fis h
e

A D

e h

A D

Fis h

A D

Fis h

Przez ostatek rzek parowych

Nadal niedorzecznie kroczy

Jakiś człowiek nietypowy

Za plecami cień ma tylko

Twarz niezmiernie uśmiechniętą

A przez napar i omyłkę

Nie je nie śpi któryś dzień tam

Żadna go nie ima chętka

Gdy się na szerokim świecie

Namnożyło tyle piękna

Tu całuje śnieg nietknięty

Tam dym gładzi u ogniska

On stuknięty on kopnięty

Wciąż jest celem pośmiewiska

Przy nim pies ogonem majda

Ktoś tam chlapnie za nim z okna:

Serwus jakże ci ciamajdo!

Nie opuszcza go ochota

Ciągle śmiać się do każdego

Ej idiota oj idiota -

Dzieci wrzeszczą w ślad czeredą

Staruszkowie od wiek wieka

Na noc chętnie zapraszali

Za świętego mieli człeka

Pytać im się nie wypada

Czy on stąd czy przybysz z dali?

Kto zapalił brzask nad sadem?

A nikt sam się tak wciąż pali

e h

G Fis

D

e h

e h

G Fis

D

e h

e h

G Fis

D

e h

e h

G Fis

D

e h

W tonacji och! w tonacji ach!

Zaśpiewaj to dokładnie tak w tonacji ach!
Bo jak piosenka brzmiałaby

W tonacji kolorowej?

A jak by smakowała ci

W sukience kakaowej?

W kolorach ananasa?

I czy piosenki można jeść

A dotyk słyszeć czasem?

Muzycznym do orzechów?

I czy niebiesko pachnie śpiew

Jeżeli jest ze śmiechu?

B F C⁷ F

C⁷ B C⁷ F
B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

B C⁷ F

Nie wiesz kto - czy on swój czy wróg

I rozpoznać nie możesz czy

Człek to dobry czy zły

Zabierz gościa na górski szlak

Tam gdzie wody i chleba brak

Gdy was w chmurach zostanie dwóch

Poznasz wnet czy on druh

Jeśli szarpnął na szczyt i wrak

Zamiast pomóc ci stał jak wół

Pragnąc aby zejść w dół

Znaczy z tobą jest obcy gość

Nie gań go ukryj ból i złość

Takich w góry nie biorę i

Pieśń tę śpiewam nie im

Może chmurny i zły lecz trwał

A gdy przyszło ci spaść ze skał

Chociaż klął rękę dał

Gdy na szczyt z tobą szedł jak w bój

Dzielił z tobą i śmiech i znój

To przyjaciel - już wszystko wiesz

Właśnie o nim ta pieśń

A⁷ d

F C

F A⁷ d

d

A A⁷

A⁷ d

F C

F A⁷ d

d

A A⁷

A⁷ d

F C

F A⁷ d

d

A A⁷

I odtąd już przez resztę dni

Przez cały czas wciąż byłeś tylko drogą
Pewnego dnia zgubiłeś sens

Szukałeś go a czas twój biegł

Znalazłeś dzień i oto idziesz dalej
Pewnego dnia przez cały świat

Przez resztę dni przez deszcz i wiatr

Przez chłód i wiatr po drogach i bezdrożach
Pewnego dnia przestaniesz iść

Ze wszystkich stron ze wszystkich sił

Lecz czym jest cel gdy tak daleka droga!

C G D G

(CGCG)

C G D G

(CGCG)

C G D G

(CGCG)

C G D G

(CGCG)

sł. K.Przerwa-Tetmajer

Nie moja bystra woda

Tylko przychodzą stare sny

Swoboda ech swoboda!

Młodości mojej zdrowej

Bo mi żal w piersi duszę rwie |

Nad siłę ludzkiej mowy! |x2

Trzasku i dymu stosów

I nikt znad głuchych szczytów Tatr

Patrzących w dół niebiosów

Samotnej skalnej drogi

Urwisk gdzie w dole buja ptak |

I groza pieści nogi… |x2

G e

a⁶ e

a⁷ D G e

a⁷ D G e

a⁶ e

G e

a⁶ e

a⁷ D G e

a⁷ D G e

a⁶ e