Znakowanie - identyfikacja gaśnicy

CIĘŻAR NABOJU SPRAWDZAĆ COROCZNIE

ŚRODEK GAŚNICZY: 12 kg ABC Nr CERTYFIKAT - 413A

GAZ NAPĘDOWY 225 g CO₂ TYP X25H
ZAKRES TEMPERATUR -20ºC DO +60ºC

Gaśnice z deklarowaną przydatnością do gaszenia pożarów grupy D nie powinny posiadać oznaczenia przydatności do żadnej innej grupy.

UWAGA Należy zwrócić uwagę na przepisy narodowe.

Gaśnice wodne lub pianowe które nie były badane lub nie spełniły wymagań w zakresie badań dielektrycznych powinny być oznaczone następującym ostrzeżeniem: „OSTRZEŻENIE: Nie używać do urządzeń elektrycznych pod napięciem”.

Gaśnice z innymi środkami gaśniczymi lub gaśnice wodne spełniające wymagania w zakresie badań dielektrycznych powinny posiadać oznaczenie wskazujące na ich przydatność do gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, np. „nadaje się do gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem niewiększym niż 1000 V z odległości 1 m”.

UWAGA Należy zwrócić uwagę na narodowe przepisy lub praktykę.

Cześć 4 powinna zawierać przynajmniej następujące informacje:

- instrukcję okresowego sprawdzania i stosowania do napełniania i konserwacji wyłącznie produktów i części zamiennych odpowiednich dla danego modelu gaśnicy;

- identyfikator środka gaśniczego i, w szczególności, identyfikator i zawartość procentowa dodatków w gaśnicach wodnych;

- jeśli jest stosowany, identyfikator gazu napędowego;

- numer(y) lub odniesienia dotyczące instytucji zatwierdzającej gaśnicę;

- oznaczenie modelu podane przez producenta;

- zakres temperatur działania;

- ostrzeżenie dotyczące ryzyka zamarznięcia dla gaśnic wodnych;

- powołanie normy.

Część 5 powinna zawierać:

- nazwę i adres producenta gaśnicy i/lub dostawcy.

Dodatkowo, w dowolnym miejscu gaśnicy powinna być podany jej rok produkcji.

H

½ H

R
ysunek 3 - Piktogramy

7.1.3. PARAMETRY
7.1.3.1. Masa

Masa całkowita gaśnicy w stanie gotowym do użycia nie powinna przekraczać 20 kg.

Ładunki nominalne gaśnic muszą być równe jednej z wartości podanych w tabelach 4 do 9, zależnie od rodzaju środka gaśniczego.

Rzeczywisty ładunek gaśnicy musi być równy ładunkowi nominalnemu z tolerancją określoną w tabeli 3.

Medium gaśnicze	Tolerancja względna %
Proszek 1 kg 2 kg ≥ 3 kg	± 5 ± 3 ± 2
Wszystkie inne środki gaśnicze	0 - 5

Podział pożarów na grupy podany jest w EN 2.

Minimalne skuteczności gaśnicze podane są w tabelach 4 do 9, w zależności od rodzaju środka gaśniczego i wielkości ładunku.

Gaśnica powinna uzyskać ocenę skuteczności gaśniczej klasy A, klasy B lub obu klas jak podano w odpowiedniej tabeli i zgodnie z deklaracją producenta.

PRZYKŁAD Gaśnica proszkowa, dla której producent zadeklarował osiągnięcie klasy A i klasy B, o wielkości ładunku 9 kg, musi uzyskać ocenę minimum 27A i 144B.

Gaśnice na środek czysty muszą mieć minimalną ocenę ogniową 5A i/lub 21B dla gaśnic o ładunku 1kg, 2kg, 3kg, 4kg, 6kg, 9kg i 12 kg.

Minimalne skuteczności gaśnicze gaśnic dla pożarów grupy A podane są w tabelach 4 i 5.

Pożar testowy	Minimalny czas działania s	Nominalne dopuszczalne ładunki kg
5A	6	1
8A	6	1, 2
13A	9	1, 2, 3, 4
21A	9	1, 2, 3, 4, 6
27A	9	1, 2, 3, 4, 6, 9
34A	12	1, 2, 3, 4, 6, 9
43A	15	1, 2, 3, 4, 6, 9, 12
55A	15	1, 2, 3, 4, 6, 9, 12

Pożar testowy	Minimalny czas działania s	Nominalne dopuszczalne ładunki l
5A	6	2, 3
8A	9	2, 3, 6
13A	9	2, 3, 6, 9
21A	9	2, 3, 6, 9
27A	12	2, 3, 6, 9
34A	15	2, 3, 6, 9
43A	15	2, 3, 6, 9
55A	15	2, 3, 6, 9

Minimalne skuteczności gaśnicze gaśnic dla pożarów grupy B podane są w tabelach 6, 7, 8 i 9.

Pożar testowy	Minimalny czas działania s	Nominalne dopuszczalne ładunki kg
21B	6	1
34B	6	1, 2
55B	9	1, 2, 3
70B	9	1, 2, 3, 4
89B	9	1, 2, 3, 4
113B	12	1, 2, 3, 4, 6
144B	15	1, 2, 3, 4, 6, 9
183B	15	1, 2, 3, 4, 6, 9, 12
233B	15	1, 2, 3, 4, 6, 9, 12

Pożar testowy	Minimalny czas działania S	Nominalne dopuszczalne ładunki l
34B	6	2
55B	9	2, 3
70B	9	2, 3
89B	9	2, 3
113B	12	2, 3, 6
144B	15	2, 3, 6
183B	15	2, 3, 6, 9
233B	15	2, 3, 6, 9

Pożar testowy	Minimalny czas działania S	Nominalne dopuszczalne ładunki kg
21B	6	2
34B	6	2
55B	9	2, 5
70B	9	2, 5
89B	9	2, 5
113B	12	2, 5
144B	15	2, 5
183B	15	2, 5
233B	15	2, 5

Pożar testowy	Minimalny czas działania S	Nominalne dopuszczalne ładunki kg
21B	6	1
34B	6	1, 2
55B	9	1, 2, 4
70B	9	1, 2, 4, 6
89B	9	1, 2, 4, 6
113B	12	1, 2, 4, 6
144B	15	1, 2, 4, 6
183B	15	1, 2, 4, 6
233B	15	1, 2, 4, 6

Czas działania gaśnicy (czas w którym nastąpi całkowite rozładowanie środka gaśniczego, bez przerw i przy całkowitym otwarciu zaworu, nie obejmuje rozładowania gazu napędowego) musi być równy lub większy od odpowiedniej wartości podanej w tabelach 4 do 9. Czas działania każdej z trzech gaśnic powinien mieścić się w przedziale 15% wartości średniej.

Pozostałość środka gaśniczego (masa środka gaśniczego pozostająca w gaśnicy po jej ciągłym, całkowitym rozładowaniu łącznie z gazem napędzającym), nie może być większa niż 10% ładunku nominalnego.

Gaśnice powinny działać w ciągu 4 sekund od otwarcia zaworu sterującego. W przypadku gaśnic zasilanych ciśnieniem z oddzielnego źródła zawór sterujący powinien zadziałać w ciągu 6 sekund po aktywacji.

- T_max dla wszystkich gaśnic musi wynosić 60ºC lub więcej;

- T_min poza gaśnicami wodnymi, musi wynosić -20ºC, -30ºC lub mniej;

- T_min dla gaśnic wodnych musi wynosić +5ºC, 0ºC, -5ºC, -10ºC, -15ºC, -20ºC, -25ºC, -30ºC lub mniej. Dla gaśnic wodnych bez dodatków zapobiegających zamarzaniu T_min musi wynosić +5ºC.

Podczas działania w temperaturach granicznych T_max i T_min , po przejściu:

a) cyklu termicznego A. Gaśnice należy przetrzymywać w każdej z poniższych temperatur przez okres (24  1) godz.

- (T_min  2)C,

- (+ 20  5) C;

- (T_max  2)C.

b) cyklu termicznego B. Gaśnice należy przetrzymywać w każdej z poniższych temperatur przez okres (24  1) godz.

- (T_max  2)C;

- (+ 20  5) C;

- (T_min  2)C.

gaśnice muszą spełnić poniższe wymagania:

- rozładowanie musi rozpocząć się w ciągu 10 sekund po otwarciu zaworu sterującego;

- z wyjątkiem gaśnic na dwutlenek węgla, czas działania nie może przekraczać dwukrotnej wartości uzyskanej podczas badania w temperaturze 20ºC. Gaśnice na dwutlenek węgla muszą być zgodne z 7.2.3.8.;

- czas działania nie może być krótszy niż 6 sekund;

- pozostałość środka gaśniczego nie może być większa niż 15% ładunku nominalnego dla gaśnic zawierających proszek typu BC i nie większy niż 10% ładunku nominalnego dla pozostałych środków gaśniczych.

- w temperaturze T_max czas działania nie może być większy od czasu określonego podczas badania w temperaturze 20ºC.

- w temperaturze minimalnej T_min czas działania nie może być dłuższy niż 2,5-krotna wartość czasu określonego podczas badania w temperaturze 20ºC.
7.1.4. NORMY I DOKUMENTY POWOŁANE

7.1.4.1. Przepis Rady Europy 2037/2000 dotyczący używania halonów

Podział i oznaczenie wg PN-EN 1866:2001

Wykonanie wg PN-EN 1866:2001

Znamionowe wielkości napełnienia gaśnic, w zależności od rodzaju środka, powinny odpowiadać wartościom podanym w tablicy nr 7.4.3.1.

Tablica nr 7.4.3.1.

Czas działania gaśnic powinien odpowiadać wartościom podanym w tablicy nr 7.4.3.2.

Tablica nr 7.4.3.2.

Środek gaśniczy użyty do napełnienia gaśnicy powinien posiadać certyfikat – dopuszczenie krajowe.

PN-EN 1866:2001 Gaśnice przewoźne.

W zależności od wykonania rozróżnia się urządzenia przenośne i przewoźne.

Przykład oznaczenia agregatu gaśniczego:

Wszystkie elementy stykające się z wodą i wodnym roztworem środka pianotwórczego powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozyjne działanie wody i wodnych roztworów środków pianotwórczych.

Agregaty przenośne powinny być wykonane jako plecakowe. Na stelażu z uprzężą powinien być zamontowany zbiornik środka gaśniczego o pojemności nie mniejszej niż 10 dm³ oraz butla ze sprężonym powietrzem.

Agregaty przewoźne mogą być wykonane w wersji wyposażonej w układ jezdny i uchwyt do przemieszczania (ze zbiornikiem środka o pojemności od 25 do 100 dm³). Agregaty mogą być wykonane w wersji do zamontowania na stałe w pojazdach pożarniczych i zasilanych ze zbiornika środka gaśniczego pojazdu.

Agregaty przenośne i przewoźne powinny być wyposażone w ręczną prądownicę do impulsowego gaszenia o jednorazowej dawce środka gaśniczego od 0,5 do 1,5 dm³.

Agregaty przeznaczone do zabudowy w pojazdach pożarniczych powinny współpracować z działkami do impulsowego gaszenia, zamontowanymi w samochodach.

Elementy agregatu powinny spełniać wymagania odrębnych przepisów krajowych.

Agregaty powinny być wyposażone w sprężarkę powietrza oraz pompę wody. Dopuszcza się zasilanie wodne agregatu ze źródła zewnętrznego. Agregat powinien być wyposażony w zwijadło szybkiego natarcia zakończone prądownicą z zaworem, urządzenie dozujące środek pianotwórczy lub zwilżacz zapewniający uzyskiwanie stężeń co najmniej 1 i 3 %. Wymagania dotyczące wykonania poszczególnych podzespołów agregatu w tym napędu pompy i sprężarki, wg pkt. 2.6 niniejszego załącznika.

Natężenie przepływu wody i wodnego roztworu środka pianotwórczego oraz ciśnienie nominalne powinno być zgodne z deklaracją producenta.
7.6.2.3. Znakowanie

Na urządzeniu powinny być umieszczone co najmniej następujące dane:

1. 
   nazwa lub znak producenta,
   
2. 
   masa całkowita (dla urządzeń przenośnych),
   
3. 
   nominalna pojemność zbiornika środka gaśniczego (dotyczy agregatów do impulsowego podawania środka gaśniczego),
   
4. 
   nominalna wydajność prądownicy (dotyczy agregatów do ciągłego podawania środka gaśniczego),
   
5. 
   ciśnienie nominalne wody i/lub sprężonego powietrza w prądownicy lub działku,
   
6. 
   rok produkcji.
   

Agregaty do impulsowego podawania środka gaśniczego:

• 
  długość przewodów zasilających pistolet gaśniczy powinna wynosić nie mniej niż 1 m dla agregatu plecakowego oraz nie mniej niż 10 m dla agregatu przenośnego,
  
• 
  maksymalna masa urządzenia plecakowego (gotowego do pracy) nie powinna przekraczać 40 kg.
  

- długość przewodów zasilających prądownicę nie powinna być mniejsza niż 60 m.

Czas ładowania pistoletu agregatu plecakowego lub przewoźnego nie powinien przekraczać 5s.

Dla agregatów zabudowanych w pojazdach pożarniczych czas ładowania działka nie powinien przekraczać 10 s.
7.6.3.3. Pozostałość środka gaśniczego (dotyczy agregatów do impulsowego podawania środka gaśniczego)

Pozostałość środka gaśniczego w zbiorniku nie powinna być większa niż 5% pojemności maksymalnej zbiornika (nie dotyczy agregatów zabudowanych w samochodach pożarniczych i zasilanych ze zbiornika środka gaśniczego pojazdu).

Agregaty do impulsowego podawania środka gaśniczego:

• 
  maksymalny zasięg rzutu strumienia gaśniczego nie powinien być mniejszy niż 10 m, przy kącie pochylenia prądownicy 32^o względem poziomu i prędkości wiatru nie większej niż 1 m/s,
  
• 
  maksymalny zasięg rzutu dla agregatu zabudowanego w samochodzie pożarniczym i wyposażonego w działko nie powinien być mniejszy niż 20 m, przy kącie pochylenia działka 32^o względem poziomu i prędkości wiatru nie większej niż 1 m/s.
  

• 
  maksymalny zasięg rzutu strumienia gaśniczego nie powinien być mniejszy niż 6 m, przy kącie pochylenia prądownicy 32^o względem poziomu i prędkości wiatru nie większej niż 1 m/s.
  

Agregaty z prądownicą ręczną powinny ugasić pożary testowe nie mniejsze niż 13A i 55B.

Stojak metalowy wykonany jest z kątownika stalowego 50 mm x 50 mm. Beleczki wykonane z drewna sosnowego ( pinus silvestris ) o zawartości wilgoci od 10 do 15 % mają przekrój kwadratowy o boku 39 + 2 mm. Beleczki należy ułożyć krzyżowo w 14 warstwach na stojaku metalowym. Pierwsza warstwa (i każda następna o numerze nieparzystym ) złożona symetrycznie na środku stojaka składa się z beleczek o długości 1300 mm. W każdej warstwie zachować odległość 60 mm miedzy beleczkami. Beleczki ułożone w każdej warstwie parzystej powinny mieć długość 50 cm. Pod stosem (wzdłuż) ustawić wannę z blachy stalowej o głębokości 100 mm, szerokości 600 mm i długości 1400 mm.

Do tacy pod stosem, na warstwę wody należy wlać 4,2 dm³ heptanu technicznego. Zapalić heptan. Po 2 min palenia usunąć tacę spod stosu. Następnie pozwolić, aby stos palił się swobodnie przez 6 min. Po całkowitym czasie rozpalania stosu wynoszącym 8 minut można przystąpić do gaszenia pożaru testowego.

Test gaśniczy 55B powinien być wykonany z użyciem cylindrycznej wanny stalowej o średnicy 1480 + 15 mm i głębokości 150 mm, wykonanej z blachy o grubości 2,5 mm. Wysokość mierzona od podstawy tacy do jej obrzeża nie powinna być większa niż 350 mm. Konstrukcja tacy powinna być taka, aby powietrze nie mogło przepływać pod dnem tacy lub należy usypać piasek wokół tacy, lecz nie wyżej niż poziom podstawy tacy.

Do wanny należy nalać 18 dm³ wody (warstwa ok. 10 mm) oraz 37 dm³ n-heptanu technicznego.

Czas rozpalania paliwa w tacy - 60 s. Po tym czasie, w ciągu 10 s należy przystąpić do gaszenia pożaru testowego.

Ocena wyników badania – Skuteczność gaśniczą uznaje się za pozytywną w przypadku ugaszenia 2 testów z 3 (w przypadku pierwszych dwóch testów pozytywnych lub negatywnych, trzeciego testu się nie wykonuje).

Agregaty do impulsowego podawania środka gaśniczego:

• 
  objętość zbiornika agregatu plecakowego powinna wystarczyć do ugaszenia pożarów testowych bez konieczności uzupełniania środka gaśniczego,
  
• 
  dla agregatu przewoźnego zużycie środka gaśniczego do ugaszenia pożarów testowych nie powinno przekraczać 15 dm³.
  

• 
  zużycie środka gaśniczego do ugaszenia pożaru testowego nie powinno przekraczać 30 dm³.
  

Podział i oznaczenia wg PN-88/M-51072.

Wymagania wg PN-88/M-51072.

Położenie butli może być inne niż przedstawione na rys. 1 i 2 z PN-88/M-51072 pod warunkiem zastosowania rozwiązania konstrukcyjnego z wykorzystaniem odpowiedniej rurki syfonowej.

Dopuszcza się inne rozwiązania prądownicy niż w PN-83/M-51077, na przykład z zaworem odcinającym, pod warunkiem zachowania parametrów wytrzymałościowych wszystkich elementów zgodnie z odrębnymi przepisami.

Butle agregatu powinny być pomalowane na kolor czerwony.

Siła zrywająca zabezpieczenie przed przypadkowym uruchomieniem (np. plombę) powinna wynosić od 20 do 100 N.

- PN-88/M-51072 Sprzęt pożarniczy. Agregaty śniegowe.

- PN-83/M-51077 Sprzęt pożarniczy. Prądownice śniegowe CO₂.


8.2. PIANOTWÓRCZE ŚRODKI GAŚNICZE
8.2.1. PODZIAŁ I OZNACZENIE
8.2.1.1. PODZIAŁ
a) Typy. Podział środków pianotwórczych na typy wg załącznika A.1 PN-EN 1568-3:2003.
b) Rodzaje. Ze względu na przeznaczenie do gaszenia odpowiednich grup pożarów
wg PN-EN 2:1998, pianotwórcze środki gaśnicze dzieli się na rodzaje oznaczone takimi samymi symbolami jak grupy pożarów.
c) Odmiany. Ze względu na wytwarzaną pianę gaśniczą, pianotwórcze środki gaśnicze dzieli
się na odmiany oznaczone symbolami:

P_C – przeznaczone do wytwarzania piany ciężkiej,

P_S – przeznaczone do wytwarzania piany średniej,

P_L – przeznaczone do wytwarzania piany lekkiej

P_W – przeznaczone do wytwarzania piany P_C, P_S i P_L .
d) Zasady budowy symbolu klasyfikacyjnego. Symbol klasyfikacyjny pianotwórczego środka gaśniczego składa się z symbolu rodzaju wg b) i symbolu odmiany wg c).

Symbol pianotwórczego środka gaśniczego przeznaczonego do gaszenia cieczy polarnych (mieszających się z wodą) powinien zawierać napis „ciecze polarne”, umieszczony w formie indeksu.

Na każdym opakowaniu powinny być umieszczone trwale następujące dane:

• 
  nazwa i adres producenta i dystrybutora;
  
• 
  nazwa handlowa wyrobu poprzedzona napisem PIANOTWÓRCZY ŚRODEK GAŚNICZY poszerzona o nazwę typu wg 8.2.1.1.a),
  
• 
  inne istotne cechy środka np. ciecz newtonowska lub pseudoplastyczna, w przypadku środków AFFF i FFFP „tworzący film wodny”,
  
• 
  symbol klasyfikacyjny wg 8.2.1.1.d),
  
• 
  numer świadectwa dopuszczającego środek do stosowania,
  
• 
  zalecane stężenie/stężenia wodnych roztworów środka pianotwórczego,
  
• 
  zakres temperatur stosowania środka pianotwórczego,
  
• 
  podstawowe zalecenia ekologiczne,
  
• 
  zawartość środka pianotwórczego w opakowaniu w dm³ ,
  
• 
  dane dotyczące partii wyrobu – numer , miesiąc i rok produkcji,
  
• 
  okres gwarancji,
  
• 
  sposób utylizacji środka pianotwórczego po przekroczeniu daty jego przydatności
  

Cechy zewnętrzne – ciecz jednorodna o charakterystycznej barwie i zapachu, bez rozwarstwień i osadów.

Parametry ogólne – podano w tablicy nr 8.2.2.2.

Tablica nr 8.2.2.2.

Parametry szczegółowe – podano w tablicy nr 8.2.2.3.

- PN-EN 1568-3 Środki gaśnicze. Pianotwórcze środki gaśnicze. Część 3: Wymagania dotyczące środków pianotwórczych do wytwarzania piany ciężkiej służącej do powierzchniowego gaszenia cieczy palnych niemieszających się z wodą.

1. 
   Podział
   
   1. 
      Ze względu na mechanizm wiązania zanieczyszczeń sorbenty dzieli się na:
      

• 
  Adsorbenty, wiążące substancje na swojej powierzchni,
  
• 
  Absorbenty, wiążące substancje w swojej objętości.
  

1. 
   Ze względu na miejsce zastosowania sorbenty dzieli się na:
   

• 
  Stosowane na powierzchniach stałych otwartych,
  
• 
  Stosowane na powierzchniach stałych zamkniętych,
  
• 
  Stosowane na powierzchniach wód stojących,
  
• 
  Stosowane na powierzchniach wód płynących.
  

1. 
   Ze względu na sorbowane medium sorbenty dzieli się na:
   

• 
  Uniwersalne,
  
• 
  Do związków niepolarnych organicznych,
  
• 
  Do kwasów,
  
• 
  Do zasad,
  
• 
  Do substancji łatwo zapalnych,
  
• 
  Do związków utleniających się,
  
• 
  Do roztworów wodnych i cieczy polarnych.
  

1. 
   Ze względu na palność sorbenty dzieli się na:
   

• 
  Palne,
  
• 
  Niepalne.
  

Na opakowaniu handlowym powinny być umieszczone, co najmniej następujące dane:

nazwa sorbentu;

przeznaczenie;

nazwa producenta lub dystrybutora;

adres producenta lub dystrybutora;

telefon producenta lub dystrybutora;

krótka instrukcja stosowania;

zastrzeżenia w stosowaniu.


9.1.3. PARAMETRY
9.1.3.1. Zdolność pochłaniania oleju

Zdolność pochłaniania oleju opałowego lekkiego przez sorbent nie mniejsza niż 80% zdolności pochłaniania oleju opałowego lekkiego przez węgiel aktywny o granulacji 4÷8 mm cz.d.a. (czysty do analizy). Oznaczenia dokonywać metodą Westinghouse’a w stożku o średnicy 70 mm i wysokości 75 mm, wykonanym z siatki ze stali nierdzewnej, oczko o boku 0,25 mm.

95% masy sorbentu o granulacji nie mniejszej niż 0,3 mm – oznaczenie metodą analizy sitowej wg PN-71/C-04501.

Sorbent nie może wchodzić w reakcje chemiczne z pochłanianymi substancjami.

4. 
   INNE WYMAGANIA
   

- PN-71/C-04501 Analiza sitowa. Wytyczne wykonywania.

Przykład oznaczenia zwilżacza do usuwania zanieczyszczeń olejowych i ropopochodnych z powierzchni stałych:

Na opakowaniu handlowym powinny być umieszczone, co najmniej następujące dane:

• 
  nazwa zwilżacza;
  
• 
  przeznaczenie;
  
• 
  nazwa producenta lub dystrybutora;
  
• 
  adres producenta lub dystrybutora;
  
• 
  telefon producenta lub dystrybutora;
  
• 
  krótka instrukcja stosowania;
  
• 
  zastrzeżenia w stosowaniu.
  

Wartość pH roztworu roboczego nie mniejsza od 6,5 i nie większa od 9.

Nie mniejsza niż 60% zdolności wymywania n-heptanem oleju opałowego lekkiego z sorbentu mineralnego, nasyconego tym olejem. Oznaczanie zdolności wymywania roztworu roboczego odbywa się poprzez wstrząsanie kolb stożkowych 500 ml, zawierających 100 g. nasyconego olejem sorbentu i 150 ml medium wymywającego (n-heptan lub badany zwilżacz). Wstrząsanie wykonywać nadając kolbom stożkowym ruchy kołowe, w płaszczyźnie poziomej, ze stałą amplitudą 20 mm, przy częstotliwości wstrząsów około 260 na minutę. Następnie sorbent odsączyć i wysuszyć do stałej masy. Zdolność wymywania n-heptanu określa stosunek różnicy mas sorbentu nasyconego olejem opałowym lekkim i sorbentu po wymywaniu do masy sorbentu po wymywaniu, wyrażona w procentach wagowych.

Zdolność wymywania zwilżacza oznaczyć analogicznie jak w przypadku n-heptanu.
9.2.3.3. Szybkość wydzielania fazy olejowej

Suma faz piana olejowa-emulsja i roztwór wodny-emulsja nie mniejsza niż 150 ml i nie większa niż 180 ml po 30 minutach od zakończenia jednominutowego mieszania oleju opałowego lekkiego i roztworu roboczego zwilżacza w homogenizatorze i przelania powstałej emulsji do 250 ml cylindra miarowego. Mieszanie 10 ml oleju opałowego lekkiego i 100 ml roztworu roboczego zwilżacza wykonywać w temperaturze 20 ± 3°C, przy 14 000 obrotów na minutę. Rozdział faz piana olejowa-emulsja i roztwór wodny-emulsja nie może rozpocząć się natychmiast po zakończeniu jednominutowego mieszania w homogenizatorze.

Inne właściwości roztworów roboczych zwilżaczy, powinny być zgodne z aktualnymi wymogami Ustawy Prawo Wodne, w części dotyczącej warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi i Ustawy Prawo Ochrony Środowiska.

Roztwory robocze zwilżaczy nie mogą stwarzać zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi.

10.1. CENTRALE SYGNALIZACJI POŻAROWEJ

1. 
   PODZIAŁ I OZNACZENIE
   

PN-EN54-2 Systemy sygnalizacji pożarowej. Centrale sygnalizacji pożarowej.

Urządzenie powinno posiadać następujące oznaczenia:

• 
  nazwę lub znak fabryczny producenta,
  
• 
  oznaczenia typu urządzenia lub inne jednoznaczne oznakowanie,
  
• 
  datę produkcji lub jej kod,
  
• 
  stopień ochrony zgodny z PN-EN 60529,
  
• 
  oznaczenie zacisków elektrycznych.
  

2. 
   WYKONANIE
   

• 
  wyjścia do pożarowych urządzeń alarmowych wg p. 7.9 normy,
  
• 
  wyjścia do urządzeń transmisji alarmów pożarowych wg p. 7.9 normy,
  
• 
  wyjścia do urządzenia transmisji sygnałów uszkodzenia wg p. 8.9 normy,
  
• 
  opóźnienia sygnału na wyjściach wg p. 7.11 normy,
  
• 
  alarmowania współzależnego wg p. 7.12 w przypadku central adresowalnych.
  

Ponadto CSP powinna być wyposażona w środki do zapisywania liczby zdarzeń wraz z zegarem czasu rzeczywistego, podczas których wchodzi w stan alarmowania. W tym przypadku powinny być spełnione co najmniej następujące wymagania:

• 
  wyzerowanie licznika powinno być możliwe tylko na poziomie dostępu 4;
  
• 
  informacja powinna być dostępna na poziomie dostępu 1 lub 2;
  
• 
  licznik powinien umożliwiać zapis co najmniej 9999 zdarzeń;
  
• 
  zegar czasu rzeczywistego powinien wskazywać czas i umożliwiać jego rejestrację z dokładnością co do 1 sekundy;
  
• 
  powinna być zapewniona możliwość wydruku historii zdarzeń.