Bóg wzywa część 1
CEL: Zrozumienie, że Bóg mnie wzywa (zwraca się do mnie), po imieniu, aby ze mną rozmawiać i ma dla mnie zadanie.
MATERIAŁY: kartki A3 (jedna na grupę), pisaki, długopisy, dymki, lub kartki z których można je wyciąć + nożyczki, kartki A4 na warsztat, małe karteczki, duża mapa Bliskiego Wschodu na grupę
-
„Komu bije dzwon”
Uczestnicy stają w rozproszeniu i zamykają oczy. Następnie animator wzywa każdego z nich po imieniu (wybiórczo). Mogą się powtarzać. Uczestnicy „w ciemno” zmieniają swoją pozycje podążając za głosem /ok. 15 min/
2. Dalszą część spotkania stanowi praca grupy nad mapą życia Abrahama – tak „historyczną”,
jak„duchową”. Na mapie zaznaczamy kolejne miejsca pobytu Abrahama i trasę jego wędrówki (dla
zwiększenia sprawności można przydzielić poszczególnym uczestnikom po kilka kolejnych
rozdziałów = etapów). Na niemalże wszystkich miejscach postoju Abraham prowadził „dialog” z
Bogiem – Bóg składał obietnice, troszczył się o Abrahama i ludzi mu bliskich (także Hagar i Izmaela),
a Abraham albo odpowiadał Bogu pozytywnie (słownie lub konkretnym czynem), albo miał
wątpliwości. Wszystkie te fakty zostaną zaznaczone w postaci „dymków” (od Abrahama i do niego) z
odpowiednimi cytatami.
Propozycje cytatów:
Ur Chaldejskie (Rdz 11, 27-32)
Bardzo ważny ośrodek sumeryjski, zamożne miasto (ale uwaga – patrz pkt. 2)
Charan (Rdz 11, 27 – 12, 4)
Północna Mezopotamia to właściwa siedziba rodowa rodziny Abrahama. Uwaga!
Może właściwe Ur to mała miejscowość na północ od Charanu.
Rdz 12, 1-3: obietnica „wielkiego narodu”
Rdz 12, 4: Abraham odpowiada na wezwanie
Kanaan (Rdz 12, 5-9)
Kanaan pod panowaniem Egiptu za XII dynastii (1991-1786); kult Baala kwitnie; Abraham jest człowiekiem zamożnym, ale prowadzi życie półkoczownicze; zatrzymuje się najpierw w Sychem, a potem w Betel.
Rdz 12, 7: Abraham składa dziękczynienie
Egipt (Rdz 12, 10-20)
Egipt nie ulegał klęsce suszy tak często jak Kanaan.
Rdz 12, 11-20: Abraham lęka się o swoje życie – kombinacje z faraonem
Betel (Rdz 13, 3-17) i Hebron (Rdz 13,17-18)
Abraham i Lot musieli się rozdzielić, bo brak było pastwisk. Lot wybrał teren bardzo urodzajny – wokół Sodomy i Gomory .
Rdz 13, 14-16: Bóg obiecuje niezliczone potomstwo, nadaje kraj
Rdz 13, 17-18: godzi się opuścić urodzajne ziemie, składa dziękczynienie
Walka Królów – wyprawa do Dan (Rdz 14)
Koalicja 4 królów z „miast-państw” południowej Mezopotamii zażądała trybutu od 5 „miast z równiny” (Sodoma, Gomora, Adma, Seboim, Soar). Po 12 latach trybutu miasta zbuntowały się. Lot się wplątał w całą sytuację i dostał do niewoli. Lot zebrał super siły w liczbie 318 ludzi i ścigał ciemiężycieli bratanka aż do Laisz (Dan). Spotkanie z Melchizedekiem w Salem – prawd. Salem to Jerozolima. Powrót do Hebronu – Mamre.
Rdz 15, 1. 4-6: Bóg obiecuje liczne potomstwo
Rdz 15, 2-3: Abraham przezywa obawę przed brakiem potomka
Rdz 15, 6: „Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę” ( Rz 4, 3)
Rdz 15, 13-16: Boże proroctwo co do ziemi Kanaan
Rdz 15, 18-20: wstępne przymierze
Rdz 16, 2: rada Sary, uległość Abrahama
Rdz 16, 7-12: troska Boga o Hagar
Rdz 17, 1-16. 19-21: Przymierze (zmiana imienia, liczne potomstwo, trwałość przymierza, obrzezanie, zmiana imienia Sary, obietnica syna)
Rdz 17, 17: śmiech z obietnicy syna
Rdz 17, 20: Bóg zapewnia o bezpiecznej przyszłości Izmaela
Rdz 17, 23: Abraham posłuszny w sprawie obrzezania
Rdz 18, 10: Bóg obiecuje syna za rok
Rdz 18, 12: śmiech Sary
Rdz 18, 17-19: Bóg zdradza Abrahamowi los Sodomy
Rdz 19, 29: Bóg ocala Lota przed zagładą
Gerara, miedzy Kadesz a Szur (Rdz 20, 1- 21, 22) i Beer-Szeba (Rdz 21, 22-34: na pł. rubieży
przyszłego państwa Izrael. Super ważna studnia)
Rdz 21, 14-21: troska Boga o Hagar
Moria (Rdz 22)
Na północ od Beer-Szeby. Mylnie utożsamiano Morię z Górą Świątynną
w Jerozolimie – ale tam było ludne miasto, a Biblia mówi o pustynnym miejscu.
Rdz 22: pokusa Abrahama *
Rdz 22, 15-17: obietnica licznego potomstwa
Hebron (Rdz 23 – 25), bo:
Rdz 23, 1-2 – śmierć Sary
Rdz 25, 7-10 – śmierć Abrahama (pochowani w Hebronie)
Abraham wiedział, że Bóg do Niego mówi, ale (jak każdy) uległ pokusie rozumienia tego,
co Bóg mówi przez filtr własnych doświadczeń i wyobrażeń. Bóg nie mógłby zażądać tego, co Abraham chciał Mu dać – to niezgodne z Jego naturą. Ogólnoludzką pokusą jest natomiast oddać komuś, kogo się kocha, co się ma najcenniejszego (pokusa totalitarna).
II °ONŻ 2003 dzień 3
|