Byłam aby Ci pomóc Włożyłam w to całe serce
Pobieranie 79.89 Kb.
|
| Byłam aby Ci pomóc
Włożyłam w to całe serce Dałam Ci siebie Pobawiłeś się jak laleczką Znudzony wyrzuciłeś w kąt Wpatrując się w Twe oczy Widzę tylko smutek I inne lalki Spoglądając na siebie- naiwność
Szaleństwem dzikim opętana Czuję, że nadchodzi rozpacz czarna! Obdarta z szaty jasności Wlokę się z mocą przeciętności. Jak w gorączkową noc majaczę... Jestem naga! Upiorna zmora, W głąb się wkradła niedojrzałej duszy. Objawiła moce bezsennych czuwań I wspomnień zimnych, bladych... Pochłonęła wszystko... Oprócz ciała. Odeszła- ja pozostałam XXXXXXXXXXXXX Klatka- mój piękny dom Z małymi okienkami Zamkniętymi bezbarwnym kluczykiem Otwierane abym spełniała Obowiązki więźnia W nagrodę Zaczęła budować i tracić Wracając w ramiona Wielkich nieprzemyślanych słów.
Cierpienie ryje szramy Radość ich nie wygładza Uschła nadzieja Przeszłoś grobem się stała Przyszłość ciemną nocą Nie zawsze piękną Lecz zawsze nocą. XXXXXXXXXX Podałeś mi rękę, Choć krwawiła... Spojrzałeś w me oczy, pełne ukrywanych łez... Poczułeś mą skórę, Na której ślady cięć... Przytuliłeś ciało, Wyjąłeś zapalniczkę, Przypaliłeś mary. Głęboko zaciągnąłeś się dymem I pocałowałeś... A w sercu pojawiły się Niebezpieczne błyski I wesołe iskierki... XXXXXXXXX Pośród ciszy, W samotności rozgrzana Ogniem bólu... Spalam złe myśli I delektuję się zestawem Najpiękniejszych uczuć -miłością...
Nie znam powodu, Nic nie wiem... Nawet kim jestem... I po co żyję. Szukam Boga, Szukam siebie... Płaczę,
Wraz z moim sercem, Duszą,
Umysłem... Rozpaczliwie uciekam Od rzeczywistości! Aby się uśmiechać... XXXXXXXXXXX Bezimienne ciało, Siatka błękitnych żyłek Dźwigająca wielki, Czarny krzyż. Umęczona, zbyt słaba By samorodnie Odkryć Zatuszowane kalectwo... Zaniedbanej działalności warg Unoszących łagodny, bezpodstawny Dźwięk oskarżeń...
Właściwie dobrałeś słowa. Tak głęboko ukuło, Zrozumiałam grzech... Okłamywałam siebie, Myślałam, Że nie widzisz mnie Pojednałam się z tobą Boże! Pokochałam Cię... I Ty powiedziałeś „Kocham” Spłynąłeś na mnie, Niczym Anioł... Twarz zalałeś krwawymi łzami, Usta układałeś w krzyk... Płomiennej wiary. Nazwałeś mnie człowiekiem -tak szybko odszedłeś!
Chwiejesz się pod wpływem wiatru... Wraz z nim rozrastasz się I tworzysz ogromny żywioł... Rozpalony istniejesz, Rośniesz, malejesz... I z czasem kończysz życie Pozostawiając po sobie żar. To co rozsiałeś... I to co spaliłeś... XXXXXXXX Gdyby nie było Nienawiści- miłości byśmy nie znali. Radość świadczy o smutku, Światło o cieniu, Grzech o przebaczeniu. Zło jest po to byśmy Odróżnili dobro. Czasem trzeba dotknąć dna By dostrzec piękno. By zachwycić się Słońcem, śpiewem ptaka, Każdym dniem, By docenić judzi, Odkryć w nich wrażliwość I umieć kochać Z każdym dniem bardziej XXXXXXXXXXXXXX Więzień nocy ucieka... Z ogrodu strachu wchodząc do łóżka, Klęka, ze wstydliwymi łzami. Znów staje się ofiarą bezsenności. Błaga o łaskę z kwiatem... W białych dłoniach i z echem W sercu metalicznej grozy Czeka na skąpą nagrodę... na sen.. XXXXXXXXXXXXX Człowieku! Najokrutniejszy i najbardziej bezlitosny Gatunku Stąpający po ziemi... Niewolniku! Własnych oczu jako czynnika Decydującego O atrakcyjności fizycznej... Ty żyjesz! Z uprzedzeniem i wizją Świata Błądząc z nadzieją... Stałeś się Spragniony i łakomy Marności Pieniądza i władzy Powstań! Aby unikać procedur Powodujących Cierpienie lub przykrość... Odkryj! W sobie czystość Nie wizualny Aspekt piękna... XXXXXXXXX Niebiański kwiat Zniszczony szaleństwem Rosnący na cmentarzu W pustym grobie Mokry od prawdopodobnej fikcji Zatopił prawdziwy śmiech Żyje wyrwany z obojętności W dojrzałej samotności czeka na śmierć Przestaje walczyć o siebie Żegna świat zabierając nadzieję Naiwnym kwiatom. XXXXXXXXXXX Jestem, czuję ,wiem, Płaczę, śmieję się I... Nagle znikam XXXXXXXXX Życie jest piękne Gdy masz jeszcze Nadzieję Gdy łzy ocierasz Dzielnie walczysz Aby być tym Kim się czujesz
Twoje słowa pełne miłości Miłość napełniona nadzieją Nadzieja miłością Miłość słowem Słowo dotykiem XXXXXXXXX Było cicho, Szeptem się mówiło... Było miło, Nikogo się nie biło... Przeszłość szumiąca, Przeszłość konająca... Dziś obojętności... Głośno,
Krzyk w uszach. To walka szumi... Teraźniejszość świszcząca, Teraźniejszość konająca... XXXXXXXXXXXXXXX Mam wszystko co ważne Miłość i przyjaźń... Przyzwyczaiłam się, A teraz... Boję się samotności!
Chcecie mieć córkę -oto przychodzę... Mam ciało, To tak niewiele... Potok uczuć, rzekę myśli -to wam niepotrzebne Żyję w ciężkim powietrzu z metalu, Słucham mądrości waszych, Dojrzałych głosów. Krople waszego głosu, Kroplami mych łez Bez słów... Ja dziecko wasze! Nie wychowane miłością lecz łodygami ognistymi. Lepkim, krwawym pytaniem „dlaczego?” Roznoszę smutek ogromny... Jak moja samotność.
Mokra i przerażona... Ze strachu, z bólu... Brak mi sił, nieruchomieję Pomaga ludzka litość, pocieszenie... Lecz serce jest skazane na nieuleczenie. Dla mnie nic nie ma... Świat się skończył. Jestem tylko marionetką... Żyję, bo nie potrafię się zabić.
Z miłości pożegnani Z miłości zakrwawieni Z miłości pochowani W ziemi!!!
XXXXX Cichutko... Nie musisz krzyczeć! Nie dzieli nas duża odległość... Czasem chcę Abyś straciła Głos... Zachowując Jego moc w szczypcie... Aby każdy Jego ton... Był wymowny Jak krzyk, Lecz wpadający Do serca... Nie zagłuszający Myśli... Chcę Ciebie Słyszeć sercem Nie tylko Słuchać...
Choć jestem, żyję, istnieję.... Wyżynając na mej duszy Waszą chęć posiadania. Zalaliście ją... Barwami krwi i śmierci, Czerwieni i czerni... Czystość wasza W którą staram się wierzyć Niechaj rzuca blask Na me czarne myśli I krwawiące serce... Łzy niech zmyją winę, Wyrzuty sumienia... Po zbrodni. I niechaj moja skóra Nie przybiera Wszystkich kolorów świata, Lecz tylko barwy ciała...
Świadomi skutków czynów... Cukierkową pannę Pchają do piekła W filiżance kawy Rozpuszczając dla szatana... XXXXXXXXXXXXXXXX W samotności rozbieram się Z waszego wzroku, uśmiechów, słów... Patrzę w lustro z nieuczesanymi Włosami,
Z twarzą bez kropli makijażu, W bliznach... Uciekam z przerażeniem W obliczu samej siebie W sen, w marzenia...
Paskudne wspomnienia Budzące teraźniejszość Krwią wypływającą... Spod ostrza żyletki. Ciało z głębokimi szramami... Ja, coraz bliżej dna, Bliżej śmierci... XXXXXXXXX Zrodzona czysta; Zraniona pocięta; Zakrwawiona zapłakana; Przeszłość zła; Rany głębokie; Ogień deszcz; Światło nadzieja; Miłość radość; Ból smutek; Słońce ziemia; Piasek kości; Zapomnienie... XXXXXXXXX Ciemność podaje mi rękę... Myśli złe rodzi w głowie, Czyny śmierci.. Siedzi i wymienia Dobro na zło, Radość na ból Zamyka mnie w czterech ścianach, Karmi niepokojem i buntem... I sokiem płynącym z oczu. Czasem daje w prezencie Zwiędle róże z uśmiechającymi się Kolcami
Aby odebrać resztki sił... XXXXXXXXXXXXXX Żyję, nie wiedząc jak długo i po co... Umrę, nie wiedząc kiedy i dlaczego... Wędruję, nie wiedząc dokąd... Istnieję i cierpię... Powstaję i przemijam... Zmieniam się i przemieniam... I czuję się źle, Jakbym zginęła w tym szary, świecie, Wtopiłam się w tło jak kameleon.
Znów gram... Człowieka uśmiechniętego. Wśród drzew maszeruję Zagubiona... One mają swe miejsce Na ziemi- ja nie... Przenoszę swe ciało tu i tam... Źle mi i smutno W samotności... Odzywam się do pustych ścian, Bez kwiatów, Bez powietrza. Nie unoszę się do nieba, Nie potrafię... Wzbić się tak wysoko Będąc w podziemiach... XXXXXXXXXXXX Wchodzą we mnie dziwne, Okropne siły... Moc, która chce ranić i niszczyć Staje się jednością z mą duszą! Walczę, obracam to zło Przeciwko sobie... Krwawym strzałem... We własne ciało... XXXXXXXXXXXXXX
Wysycha w ciele... To śmierć zabrała Kolejne życie... Największy nieukarany Zabójca na świecie... XXXXXXXXXXX Przepraszam... Za tę łzę... Niewidzialną... Która zmieniła się w krew... Spływając po mojej twarzy... Przez serce... W błoto...
Zrodziła się niejedna śmierć. Anioł nie poczuł niewidzialnej Ręki Diabła... Na jego ohydnej twarzy... Wymalowany uśmiech... Kotwice rzucił na ludzki wzrok, źrenice pozbyły się rzeczywistych obrazów. Utworzył przeklęte i pozorne mosty I błękitne wody... Rozkoszuje się krzykiem cierpienia, Anioł szuka dla grzeszników zbawienia. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXX : gazetka -> nr1 gazetka -> Ukazuje się pod wpływem natchnienia twórców w ramach niezależnego artystycznego projektu Koła Polonistycznego Drodzy Czytelnicy! To już czwarty numer gazetki „Skazani na Sukces” gazetka -> Blondynka przychodzi do baru. Mówi do barmana: -ale jestem głupia Pobieranie 79.89 Kb.
|