Strona 7/7 Data 10.05.2016 Rozmiar 0.96 Mb.
161. Zalety metody „kodów kreskowych DNA” to:
A
rozsądne koszty analiz i umiarkowanie duży nakład pracy
B
Standaryzacja, praca na śladach biologicznych, szybkość analizy
C
Możliwość użycia tego samego odcinka DNA dla wszystkich taksonów
D
Gwarancja uzyskania prawdziwego drzewa ewolucyjnego
162. Procedura „DNA metabarcoding” umożliwia :
A
Identyfikację wszystkich gatunków z prób środowiskowych
B
Identyfikację przynależności do danego królestwa, bez podziału na taksony
C
Szybką identyfikację gatunków bez wychodzenia w teren
D
Identyfikację podstawowych taksonów z prób środowiskowych, na podstawie krótkich sekwencji DNA
163. Sekwencje DNA charakteryzujące się szybkim tempem ewolucji:
A
Są całkowicie nieprzydatne w taksonomii
B
Pozwalają badać odległe ewolucyjnie taksony
C
Idealnie nadają się do badania zmienności wewnątrzgatunkowej
D
Nie wykazują homoplazji
164. Saturacja sekwencji DNA powoduje, że:
A
Wydaje się, że tempo mutacji maleje wraz z czasem dzielącym taksony
B
Transwersje są częstsze niż tranzycje
C
Dzięki ich obecności topologia drzewa filogenetycznego jest poprawna
D
Taksonomia molekularna jest nieomylna
165. Model ewolucji sekwencji Jukesa-Cantora:
A
Jest najbardziej złożonym modelem ewolucji sekwencji
B
Zakłada identyczne częstości nukleotydów oraz takie same prawdopodobieństwo zajścia dowolnej mutacji
C
Zakłada różne częstości nukleotydów
D
Uwzględnia regiony zmienne i niezmienne w obrębie sekwencji DNA
166. Metoda UPGMA wymaga:
A
Określenia proporcji tranzycji do transwersji
B
Stałego tempa ewolucji
C
Zdefiniowania miejsc informatywnych w sekwencji
D
Wyznaczenia proporcji substytucji synonimowych do niesynonimowych
167. Metoda parsymonii:
A
Polega na rysowaniu prostych drzew filogenetycznych
B
Wymaga skonstruowania macierzy dystansów badanych sekwencji DNA
C
Analizuje kolejno każde miejsce nukleotydowe
D
Zakłada, że każde miejsce nukleotydowe jest informatywne
168. Do wskazania drzewa maksymalnego prawdopodobieństwa (ML) niezbędne są:
A
Macierze dystansów między sekwencjami i określenie liczby tranzycji
B
Wzór matematyczny, jak konstruować drzewo i liczba nutacji między sekwencjami.
C
Sekwencje DNA, algorytm UPGMA i model Jukes-Cantora
D
Sekwencje DNA, wybór modelu ewolucji sekwencji oraz określenie szansy zaistnienia danego drzewa
169. Drzewo wydedukowane w taksonomii molekularnej oznacza:
A
To samo, co drzewo prawdziwe
B
Drzewo wyliczone na podstawie konkretnych danych i założeń
C
Drzewo o najkrótszej długości gałęzi
D
Każde drzewo ewolucyjne, jakie jest możliwe do uzyskania z posiadanych sekwencji
170. Wysokie wskaźniki bootstrapu dla kladów na drzewie filogetycznym:
A
Oznaczają silny sygnał ewolucyjny dla danego kladu
B
Wskazują, że drzewo to jest drzewem prawdziwym
C
Pokazują, że dane drzewo musi być zaakceptowane przez wszystkich badaczy
D
Oznaczają użycie zaawansowanej statystyki do niepewnego drzewa
171. W przypadku drzewa filogenetycznego typu dendrogram długość gałęzi oznacza :
A
Liczbę mutacji
B
Liczbę badanych sekwencji
C
Indeks saturacji sekwencji
D
Czas, jaki upłynął od wspólnego przodka
172. W taksonomii drzewa konsensusu dzielimy na:
A
Bootstrapu, NJ i UPGMA
B
MP, ML i NJ
C
Bezwzględne, zasady większości i Adamsa
D
Dużego i małego konsensusu.
173. Pierwszymi organizmami które człowiek nauczył się transformować były:
A
drożdże
B
bakterie
C
rośliny jednoliścienne
D
myszy
174. Bezpośrednie metody transformowania genomu roślinnego to:
A
metoda z użyciem Agrobacterium
B
elektroporacja
C
mikrowstrzeliwanie i mikroiniekcja
D
prawidłowe odpowiedzi to b, c
175. Wektorowe metody uzyskiwania roślin transgenicznicznych to:
A
metoda z użyciem Agrobacterium
B
transformacja protoplastów
C
metoda z użyciem wektorów wirusowych
D
prawidłowe odpowiedzi to a i e
176. Wytwarzanie transgenicznych roślin z ulepszonymi cechami stanowi przedmiot zainteresowań biotechnologii:
A
białej
B
niebieskiej
C
zielonej
D
czerwonej
177. Najwyższy globalny areał upraw stanowią rośliny GM:
A
odporne na abiotyczne czynniki środowiska
B
z tolerancją na herbicydy
C
odporne na owady (szkodniki)
D
z podwyższoną zawartością składników odżywczych
178. Uzyskanie transgenicznych roślin Bt odpornych na owady było możliwe poprzez wprowadzenie do genomu biorcy:
A
genu Cry, pochodzącego z Bacillus thuringiensis
B
genów kodujących synteze toksyny Bt z Arabidopsis thaliana
C
genów kodujących syntezę toksyny Bt z Drosophila melanogaster
D
genów kodujących syntezę toksyny Bt z bakterii fotosyntetyzujących
179. Powstające produkty fuzji nazywa się:
A
heterokarionami
B
hybrydami
C
cybrydami
D
prawidłowe odpowiedzi to a, b i c
180. Do czynników pobudzających fuzję protoplastów roślinnych zaliczamy:
A
wysoką temperaturę
B
impulsy pola elektrycznego
C
glikolan
D
napromienienie
181. Poniższe zdania są:
Geny reporterowe powodują zmiany w wyglądzie i składzie chemicznym roślin - zwykle gromadzenie jakiegoś barwnika, które pozwalają na wyszukanie transformantów na podstawie oceny wzrokowej lub testów biochemicznych
Ekspresja genów wizualizacyjnych umożliwia wczesne wykrycie transformowanych komórek i świadczy o funkcjonowaniu wprowadzonych genów w genomie rośliny
A
prawdziwe
B
tylko pierwsze jest poprawne
C
tylko drugie jest poprawne
D
oba są błędne
Nazwa przedmiotu
Podstawy biologii molekularnej
182. Informacja genetyczna organizmów zawarta jest:
A
w sekwencji poszczególnych nukleotydów nici mRNA
B
w sekwencji poszczególnych nukleotydów nici rRNA
C
w sekwencji poszczególnych nukleotydów nici DNA
D
w cząsteczkach białek enzymatycznych
183. Zasadami azotowymi wchodzącymi w skład DNA są:
A
tylko puryny: adenina i cytozyna
B
tylko pirymidyny: tymina i uracyl
C
puryny: adenina i cytozyna oraz pirymidyny: tymina i uracyl
D
puryny: adenina i guanina oraz pirymidyny: cytozyna i tymina
184. Nici DNA tworzące podwójny heliks:
A
biegną w przeciwnych kierunkach i naprzeciw siebie leżą dwa takie same końce splecionych nici
B
biegną w przeciwnych kierunkach i naprzeciw siebie leżą dwa różne końce splecionych nici
C
biegną w tym samym kierunku i naprzeciw siebie leżą dwa takie same końce splecionych nici
D
biegną w tym samym kierunku i naprzeciw siebie leżą dwa różne końce splecionych nici
185. Z eukariotycznym DNA wiążą się białka zasadowe, zwane:
A
nukleosomami
B
holoenzymami
C
histonami
D
hipomorfami
186. Funkcją mRNA w komórce jest:
A
udział w translacji
B
udział w transkrypcji
C
udział w replikacji
D
budowa rybosomów
187. Proces transkrypcji u eukariontów zachodzi:
A
na terenie cytoplazmy
B
w jądrze komórkowym
C
w mitochondriach i plastydach
D
prawidłowe odpowiedzi B i C
188. W procesie transkrypcji uczestniczą:
A
DNA, polimeraza RNA , trifosfonukleotydy
B
DNA, polimeraza RNA, dezoksyrybonukleotydy
C
mRNA, polimeraza DNA, rybonukleotydy
D
mRNA, polimeraza RNA, dezoksyrybonukleotydy
189. Transdukcja u prokariontów i eukariontów różni się wszystkimi wymienionymi cechami z wyjątkiem:
A
wielkości rybosomów
B
struktury mRNA
C
rodzaju kodu genetycznego
D
rodzaju inicjatorowego tRNA
190. W komórkach eukariotycznych transdukcja i translacja:
A
zachodzą w tym samym czasie i w tym samym przedziale komórkowym
B
zachodzą w tym samym czasie, ale w różnych przedziałach komórkowych
C
są przestrzennie i czasowo rozdzielone
D
zachodzą w różnych komórkach
191. Ekspresja informacji genetycznej może być regulowana:
A
tylko na poziomie replikacji
B
tylko na poziomie transkrypcji
C
tylko na poziomie translacji
D
na poziomie transkrypcji i translacji