Norman Davies
Pobieranie 8.88 Mb.
|
| Norman Davies
Europa
Znak Kraków 1998 Spis treści Spis map ................................................. 8 Przedmowa do polskiego wydania .............................. 9 Przedmowa ............................................... 11 Od-+ tłumaczki .............................................. 16 Legenda o Europie .......................................... 19 Wstęp .................................................... 23 I. PAENINSULA: Środowisko naturalne i prehistoria ................ 77 II. HELLAS: Starożytna Grecja .................................. 127
.................... 181
247
325
........... 419 VII. RENATIO: Odrodzenie i reformacja, ok. 1450-1670 ............... 509 VIII. LUMEN: Oświecenie i absolutyzm, ok. 1650-1789 ................ 619 IX. REVOLUTIO: Kontynent w stanie zamętu, ok. 1770-1815 .......... 723 X. DYNAMO: Elektrownia świata, 1815-1914 ...................... 807
955
1945-1991 . . 1125 Dodatek I. Spis kapsułek .................................... 1213
1215
1221
1345
....................................... 18 2. Królowa Europa (Regina Europa). Miedzioryt z: Sebastian Minister, Cosmographia universalis, lib. VI, Bazylea 1550-1554. Za zgodą Bodleian Library .......................................... 22 3. Wschód-Zachód: linie podziału w Europie ............................. 43 4. Europa: regiony fizyczne ........................................... 78 5. Starożytne cywilizacje egejskie: drugie tysiąclecie p.n.e. .................. 122 6. Europa prehistoryczna ........................................ 128
................................ 173
...................................... 180 9. Konstantynopol .......................................... 340 10. Europa: wędrówki ludów ........................................... 250 11. Podróż papieża Stefana, 753 r. ....................................... 318 12. Europa ok. roku 900 .................................. 328 13. Niderlandy, 1265 ................................................. 408 14. Europa, ok. 1300 ............................................. 420 15. Rozwój terytorialny Księstwa Moskiewskiego .......................... 496 16. Europa, 1519 ................................................. 510 17. Rzym starożytny i nowożytny ....................................... 612 18. Europa, 1713 ................................................. 620 19. Podróż Mozarta do Pragi, 1787 ........................ 716 20. Europa, 1810 ................................... '.'.'.'. '.'. '.'. '.', ',',,\',\'_" 722 21. Rewolucyjny Paryż: (a) Cite, (b) Kampania 1814 roku .................... 798 22. Europa, 1815 ..................................................... 808 23. Europa, 1914 ................................................. 935 24. Europa podczas Wielkiej Wojny, 1914-1918 ................. 958
'.'. '.'. '.'. '. '.', 998
.................... 1061 27. Niemcy po roku 1945 ........................................ 1117
^^
'.', ',', ',',','_ [\ \\ 1205 Europa: Kapsułki ......................................... na wyklejkach Przedmowa do polskiego wydania Europa - najnowsza i najdłuższa z moich książek wydanych w Polsce - z pewnością będzie dla moich czytelników próbą cierpliwości, wytrwałości i siły bicepsów. Ma 1400 stron i waży prawie dwa kilo, za co bardzo przepraszam. Niełatwo było ją napisać, a jeszcze większym osiągnięciem będzie ją przeczytać.
bezpośrednio dotyczyły historii Polski, Europa natomiast obejmuje o wiele szerszy zakres. Odpowiadając kiedyś na pytanie, jaki cel mi przyświecał przy pisaniu tej książki, powiedziałem niezbyt skromnie: "Zamierzałem napisać całą historię całej Europy we wszystkich okresach dziejów". Na szczęście, trudom towarzyszyła wielka satysfakcja wewnętrzna - chciałbym, żeby podobne uczucie stało się także udziałem moich czytelników. Oczywiście, w tym miejscu nie będę szczegółowo wyjaśniać wszystkich motywów i wszystkich okoliczności, z których zrodziła się koncepcja tej książki. Chcę jednak powiedzieć jedno: bardzo wiele zawdzięczam moim polskim przyjaciołom, moim studiom i mistrzom krakowskim oraz Polsce w ogóle. Mój pogląd na historię Europy kształtował się i dojrzewał przez długie lata zagłębiania się w dzieje tego kraju, kiedy coraz jaśniej uświadamiałem sobie, jak wiele cennych skarbów pozostaje ukrytych przed oczyma większości historyków. Nie chcę przez to powiedzieć, że Polska zajmuje w historii Europy miejsce ważniejsze niż inne kraje. Polacy mają takie same prawa jak wszystkie inne narody podobnych rozmiarów, o podobnym rodowodzie; bardzo się starałem, aby nie poświęcać im nazbyt wiele uwagi. Z drugiej strony jednak, ponieważ był taki czas, w którym bezsilna Polska niemal utraciła swój głos w świecie, badanie jej historii dostarczyło niezliczonych przykładów na to, jak dalece można manipulować historycznym zapisem z pozycji interesów tych, którzy są silni. Zobaczyłem też, jak wiele faktów istotnych, ale niewygodnych można zwyczajnie i po prostu skazać na zapomnienie. Doświadczenie nauczyło mnie zaglądać pod powierzchnię konwencjonalnych wyjaśnień, wychodzić poza ramy modnych teorii i tematów, nade
celem, jaki przyświecał mi, kiedy pisałem Europę, było wypełnienie luk, których nie starali się wypełnić inni historycy. Piszę o Wschodzie i o Zachodzie, o rzeczach znanych i o rzeczach nieznanych, o sprawach ważnych i o sprawach nieważnych, tragicznych i komicznych, o tym, co złe i co dobre. Angielskie wydanie Europy ukazało się w październiku 1996 roku w wydawnictwie Oxford University Press. W ciągu kilkunastu miesięcy, które upłynęły od tamtego czasu, w Wielkiej Brytanii i w USA ukazały się kolejne wydania, a na całym świecie -ponad 50 recenzji. Było wśród nich wiele tak pochlebnych, że aż wprawiały mnie w zakłopotanie; mimo swoich rozmiarów Europa trafiała nawet na listy bestsellerów. Na łamach angielskich czasopism jeden z historyków porównał ją z Dreadnoughtem -największym typem pancernika w dziejach, inny zatytułował swoją pozytywną recenzję "Od Lublina do Dublina". Najbardziej sobie jednak cenię opinię znanego - także w Polsce - brytyjskiego krytyka Neala Aschersona, który w swojej recenzji napisał: "Po Daviesie nikt już nie będzie mógł napisać historii Europy po staremu". Znaleźli się też mniej przyjaźnie nastawieni krytycy (głównie w Nowym Jorku), którzy zajęli wręcz odwrotne stanowisko. Jeden stwierdził, że ta książka to "strata czasu", inny-że jest "niesmaczna", jeszcze inny-że to "skandal". Wszyscy oni potępili książkę jako "propolską". Pozwalam sobie mieć odmienne zdanie. Nie wydaje mi się, żebym pisał o Polsce w sposób bezkrytyczny. Jak kiedyś powiedział w Warszawie Jacek Fedorowicz, "to nieprawda, że Davies zawsze o nas pisze dobrze. Ważne jest to, że o nas pisze, i kropka". Tę kwestię najlepiej rozstrzygną moi polscy czytelnicy. Na koniec chciałbym pogratulować krakowskiemu Wydawnictwu Znak tempa, w jakim -jako pierwsze na świecie - wypuszcza na rynek tłumaczenie Europy. Szczególne podziękowanie należy się mojej niestrudzonej tłumaczce, Elżbiecie Tabakow-skiej, która odniosła kolejne zwycięstwo w zmaganiach z tekstem egzotycznym, nieznośnym i ciągnącym się bez końca, wygrywając światowy wyścig tłumaczy pracujących nad obcojęzycznymi wydaniami książki. Spośród ponad pół miliona słów, które składają się na tekst, prawdziwy kłopot sprawiło jej tylko jedno: najkrótsze ze wszystkich, nieszczęsny rodzajnik nieokreślony w samym środku angielskiego tytułu: Europy: a history. Zmagaliśmy się z tym słówkiem przez długie miesiące - rozpisaliśmy nawet konkurs wśród studentów krakowskiej anglistyki... Inspiracja nadeszła pewnego letniego wieczoru, kiedy przy ulicy Szewskiej w Krakowie, podczas kolacji, Krystyna Zachwatowicz, Andrzej Wajda i Jacek Wożniakowski wspólnie stworzyli coś, co zachwyciło mnie wspaniałą ironią i humorem: "Krótka rozprawa między panem Normanem a historią Europy". Jednakże uznając wcześniejsze prawa Mikołaja Reja, autor i tłumaczka proponują ostatecznie polskiemu czytelnikowi tytuł Europa - rozprawa historyka z historią. Oksford, w styczniu 1998 Norman Davies Przedmowa Niniejsza książka zawiera niewiele oryginalnych treści. Ponieważ niemal wszystkie aspekty tematu stanowiącego jej materię zostały już wcześniej dokładnie rozpracowane przez historyków, rzadko rodziła się potrzeba podejmowania źródłowych badań. Jeśli mimo to jest dziełem oryginalnym, to oryginalność ta polega jedynie na doborze, układzie i sposobie prezentacji treści. Moim głównym celem było nakreślić czasową i przestrzenną siatkę, w którą wpisuje się historia Europy, a potem - nakładając na nią wystarczająco szerokie spektrum szczegółowych tematów - przekazać czytelnikowi wrażenie nieosiągalnej całości. Akademickie instrumentarium zostało zredukowane do minimum. Nie ma przypisów odnoszących czytelnika do faktów i stwierdzeń, które można znaleźć we wszelkich powszechnie uznanych źródłach. A skoro już mowa o źródłach, na szczególną wzmiankę zasługuje stojąca u mnie na półce dwudziestodziewięciotomowa Encyclo-paedia Britannica (11 wydanie z lat 1910-1911), która zdecydowanie góruje nad wszystkimi swoimi następczyniami. Przypisy zamieszczam tylko po to, aby podać czytelnikowi źródła mniej znanych cytatów i informacji wykraczające poza listę standardowych podręczników'. Nie należy zakładać, że treść niniejszej książki zawsze pozostaje zgodna z interpretacjami, które można znaleźć w cytowanych w niej pracach: "On ne s 'etonnera pas que la doctrine exposee dans le texte ne soit toujours d 'accord avec les travaux auxquels ii est renvoye en notę"2. '' W wydaniu polskim liczba przypisów została jeszcze bardziej zredukowana: usunięto - za zgodą Autora -odniesienia do monograficznych źródeł anglojęzycznych, niedostępnych dla polskiego czytelnika. Zachowano natomiast wszystkie przypisy do cytatów, jak również te, które dotyczą poglądów uznawanych za odosobnione lub kontrowersyjne (przyp. red.). : "Nie należy się dziwić, że doktryna przedstawiona w tekście nie zawsze zgodna jest z tą, którą podają prace przywoływane w przypisach"; Ferdinand Lot, Lafin du monde antique et le debut du Moyen Agę, Paryż 1927, s. 3. Przedmowa Względy akademickie, które legły u podstaw tego tomu, zostały przedstawione we Wstępie. Natomiast układ książki wymaga być może pewnych wyjaśnień.
Dwanaście rozdziałów narracyjnych obejmuje całość dziejów Europy - od czasów prehistorycznych po dzień dzisiejszy. Kąt widzenia stopniowo się zmienia, jak w obiektywie ze zmienną ogniskową: od bardzo szerokiej perspektywy Rozdziału I, który obejmuje pierwsze pięć milionów lat, do zbliżeń w Rozdziałach XI i XII, które omawiają wiek dwudziesty w skali mniej więcej jednej stronicy druku na rok. Każdy rozdział zawiera wybór bardziej szczegółowych "kapsułek" - obrazków jakby wychwyconych za pomocą teleobiektywu i ilustrujących węższe tematy, które niejako przecinają zasadniczy chronologiczny nurt wydarzeń. Każdy rozdział wreszcie kończy się szerokokątnym "ujęciem" całego kontynentu, oglądanego z jakiegoś określonego punktu obserwacyjnego. Efekt ogólny można by przyrównać do historycznego albumu ze zdjęciami, w którym panoramiczne tableawc mieszają się ze zbliżeniami i fotografiami drobnych detali. Jest rzeczą zrozumiałą, że stopień dokładności, jaki można osiągnąć na każdym z tych trzech poziomów, będzie bardzo różny. I rzeczywiście: nie można oczekiwać, że praca będąca syntezą dorówna normom obowiązującym przy pisaniu naukowych monografii, które z założenia mają służyć zupełnie innym celom.
ramom przyjętym w opisach dziejów Europy. Tworzą one podstawową siatkę chronologicz-no-geograficzną, w którą zostały wpisane wszystkie inne tematy i zagadnienia. Główny nacisk położono na "historię faktów": zasadnicze podziały polityczne, ruchy kulturowe, tendencje socjoekonomiczne, które umożliwiaj ą historykom rozbicie ogromnej masy informacji na dające się ogarnąć (choć z konieczności sztuczne) jednostki. Akcent chronologiczny pada na okresy średniowieczny i nowożytny, kiedy daje się zauważyć istnienie i działanie rozpoznawalnej europejskiej wspólnoty. Zasięg geograficzny obejmuje w jednakowym stopniu wszystkie części Półwyspu Europejskiego -od Atlantyku po Ural - północ, wschód, zachód, południe i środek.
widocznego w myśli historycznej skrzywienia w kierunku "eurocentryzmu" i "zachodniej cywilizacji" (por. Wstęp, s. 41-44, 45-59). Ale w pracy tych rozmiarów nie sposób było wyjść z narracją poza granice samej Europy. Sygnalizowałem mimo to doniosłe znaczenie takich pokrewnych zagadnień, jak islam, kolonializm czy Europa za oceanem. Sprawom Europy Wschodniej nadana została należna im ranga. Tam gdzie należało, zostały one włączone w nurt zasadniczych tematów dotyczących całości kontynentu. Wątki wschodnie włączono do narracji, eksponując takie wydarzenia, jak najazdy barbarzyńców, renesans czy rewolucja francuska, które dotychczas zbyt często przedstawiano w taki sposób, jakby dotyczyły wyłącznie Zachodu. Wiele miejsca poświęciłem Słowianom, ponieważ tworzą oni największą grupę etniczną w Europie. Wprawdzie regularnie przytaczam streszczenia historii narodowych, lecz mowa jest nie tylko o państwach narodowościowych, ale i o narodach nie posiadających państwowości. Mniejszości - od heretyków i trędowatych po ţydów, Cyganów i muzułmanów - także nie zostały pominięte milczeniem.
historii" (por. Wstęp, s. 68-71), bez polemicznej kontestacji. Dwie wojny światowe zostały po-
plan wysunąłem zasadniczą dla kontynentu europejskiego rywalizację między Niemcami i Rosją. Kończący książkę rozdział poświęcony powojennej Europie doprowadza narrację do wydarzeń z lat 1989-1991 i rozpadu Związku Radzieckiego. Przedstawiam w nim argumenty na poparcie tezy, że rok 1991 położył kres istnieniu areny geopolitycznej nazwanej "Wielkim Trójkątem", której początki sięgają początków XX wieku (por. Dodatek III, 86), a której koniec stanowi stosowną cezurę w toczącej się nadal opowieści. Nadchodzące XXI stulecie stwarza nowe szansę na zaplanowanie nowej Europy.
spełnienia kilka zadań. Zwracają uwagę czytelnika na różnorodność detali, na które w innym przypadku nie byłoby miejsca pośród uogólnień i uproszczeń syntetycznej historiografii. Czasem wprowadzaj ą tematy wykraczające poza granice zasadniczych rozdziałów. Wreszcie, stanowią przykłady wszelkiego rodzaju kuriozów, kaprysów i pozbawionych konsekwencji bocznych nurtów, które historyk może łatwo przeoczyć, jeśli traktuje swój przedmiot z nadmierną powagą. Ponad wszystko jednak wybrałem je z myślą o tym, aby dać czytelnikowi jak najbogatszy przegląd "nowych metod, nowych dyscyplin i nowych dziedzin" we współczesnych badaniach. Zawierają próbki pochodzące z około sześćdziesięciu dziedzin wiedzy i są rozsiane po wszystkich rozdziałach, z maksymalnym rozrzutem okresów, miejsc i materii. Z przyczyn arbitralnych - ze względu na rozmiary tej książki, cierpliwość wydawców i wytrwałość autora - ich początkową listę trzeba było ostatecznie ograniczyć. Autor ma jednak nadzieję, że zastosowana przez niego technika pointylistyczna wywoła zamierzone wrażenie, nawet przy użyciu mniejszej liczby punkcików. Każda kapsułka jest zakotwiczona w głównym tekście książki za pomocą odwołania do konkretnego punktu w czasie i przestrzeni; każdą oznacza słowo-hasło, które jest zarazem streszczeniem jej zawartości. Każdą można potraktować jako osobną ca-łostkę, ale można ją też odczytać jako element narracji, w którą została wbudowana. Migawki, których jest w sumie dwanaście, mają stanowić serię panoramicznych obrazków zmieniającej się mapy Europy. Zatrzymują w bezruchu klatkę przewijanego chronologicznie filmu, zazwyczaj w punktach o symbolicznym znaczeniu, zmuszając do chwili postoju w zawrotnym pędzie przez bezmiar czasu i przestrzeni. Powinny stać się dla czytelnika szansą na złapanie oddechu i na przeprowadzenie rekapitulacji rozlicznych przemian, które zachodziły na wielu różnych frontach w każdym określonym momencie dziejów. Celowo zostały zogniskowane na jednym wybranym punkcie widzenia, bez jakiejkolwiek próby wyważania mnogości opinii i możliwych perspektyw, jakie niewątpliwie musiały istnieć. Są pod tym względem bezwstydnie subiektywne i impresjonistyczne. W niektórych przypadkach sięgają granic kontrowersyjnego terytorium historycznej "partyzantki", łącząc znane wydarzenia z nie udokumentowanymi przypuszczeniami. Można by uznać, że - podobnie jak kilka innych elementów tej książki - wykraczaj ą poza konwencjonalne granice akademickich argumentów i analiz. A jeśli tak, to powinny zwrócić uwagę czytelnika nie tylko na wielką różnorodność przeszłości Europy, ale i na równie wielką różnorodność pryzmatów, przez które można ją oglądać. Książka powstawała głównie w Oksfordzie. Wiele zawdzięcza bogactwu starych zasobów Bodleian Library, podobnie jak bogactwu starych tradycji świadczonych przez
autorowi przez Insti-tut fur die Wissenschaften vom Menschen w Wiedniu i przez Instytut Badań Ukraini-stycznych przy Uniwersytecie Harvarda. Kolorytu dodało jej kilka podróży w głąb kontynentu europejskiego, które zbiegły się z okresem pisania - zwłaszcza doświadczenia zdobyte na Białorusi i Ukrainie, w drodze z Bawarii do Bolonii, we francuskich i szwajcarskich Alpach, w Holandii, na Węgrzech i w Wandei. Chciałbym w tym miejscu odnotować także roczny urlop naukowy, którego udzieliła mi Szkoła Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich Uniwersytetu w Londynie, pod warunkiem, że zostaną zebrane prywatne fundusze na pokrycie kosztów zastępstwa w prowadzeniu zajęć dydaktycznych. W innych okresach - kiedy urlopu mi nie udzielano - książka odnosiła zapewne korzyści płynące z dyscypliny narzucanej pisaniu we wszystkich miejscach mogących stanowić inspirację: w pociągach, w samolotach, w stołówkach, w szpitalnych poczekalniach, na hawajskich plażach, w tylnych rzędach cudzych sal seminaryjnych, a nawet na parkingu przed bramą krematorium. Dziękuję także za specjalne subsydium przyznane przez wydawnictwa Heinemann i Mandarin dla przyspieszenia prac nad przygotowywaniem materiałów pomocniczych.
pierwszymi czytelnikami poszczególnych rozdziałów i podrozdziałów - Barry' emu Cuniiffe, Stephanie West, Rietowi van Bremenowi, Davidowi Morganowi, Dayidowi Eltisowi, Fanii Oz-Salzbur-ger, Markowi Almondowi oraz Timothy'emu Gartonowi Ashowi; tłumowi pomocników i konsultantów, wśród których chciałbym wymienić Tony'ego Armstronga, Sylvię Astle, Alexa Boyda, Michaela Brancha, Lawrence'a Broclissa, Caroline Brownstone, Gordona Craiga, Richarda Cramptona, Jima Cutsalla, Reesa Daviesa, Reginę Davy, Denisa Dele-tanta, Geoffreya Ellisa, Rogera Greene'a, Hugona Gryna, Michaela Hursta, Gerainta Jen-kinsa, Mahmuda Khana, Marię Korzeniewicz, Grzegorza Króla, lana McKellena, Dimi-triego Obolensky'ego, Laszlo Petera, Roberta Pynsenta, Martyna Rady, Mary Seton--Watson, Heidrun Speedy, Christine Stone, Athenę Syriatou, Evę Travers, Luke'a Tread-wella, Petera Vareya oraz Marię Widowson i Siergieja Jakowenkę; armii sekretarek z "Kingsley" na czele; redaktorkom tomu - Sarze Barrett i Sally Kendall; Gili Metcalfe, która zebrała ilustracje; Rogerowi Moorhouse, który opracował indeks; Kenowi Wasso-wi i Timowi Aspenowi, którzy przygotowali mapy; ilustratorowi Andrew Boagowi; moim redaktorom z wydawnictw Oxford University Press i Mandarin; kierownikowi całego przedsięwzięcia Patrickowi Duffy, a przede wszystkim mojej żonie, ponieważ bez jej wsparcia i cierpliwości całe przedsięwzięcie nigdy nie doczekałoby się pomyślnego zakończenia. Za znalezienie czarnego kota nagrody nie przewidziano3. Istnieją uzasadnione powody, aby przypuszczać, że historia Europy stanowi odpowiedni temat do akademickich rozważań, rzetelnie osadzony w przeszłych wydarzeniach, które się rzeczywiście działy. Ale przeszłość Europy można przywołać jedynie za pośrednictwem ulotnych migawek, fragmentarycznych badań i wyrywkowych sondaży. Ni- : Ksi%C4%85%C5%BCki%20opublikowane%20do%20%C5%9Bci%C4%85gni%C4%99cia -> Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> ksi%C4%85%C5%BCka%20obecnie%20czytana Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> Sensacje XX wieku Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> 12 Synu człowieczy, podnieś lament nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Pan Bóg: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> *01 01 Słowo Pańskie skierowane do Micheasza z Moreszet za czasów Jotama, Achaza i Ezechiasza, królów judzkich to, co widział o Samarii i Jeruzalem Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> *01 01 Aby się spełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku [jego panowania], tak iż obwieścił on, również na piśmie, w całym państwie swoim, co następuje Ksi%C4%85%C5%BCki%20r%C3%B3%C5%BCne -> *01 01 Następnie po śmierci Achaba zbuntował się Moab przeciw Izraelowi Pobieranie 8.88 Mb.
|