Zagospodarowanie przestrzenne Aglomeracji
Stan infrastruktury transportowej, drogowej i gospodarczej:
-
System transportowy Aglomeracji oparty jest na siatce ulicznej, wspartej układem linii tramwajowych; układ ma charakter rusztowy z lokalnymi odkształceniami
w promienisty; centrum ma kształt wydłużony wzdłuż ulicy Piotrkowskiej,
z (niedokończoną) próbą wykształcenia sub-centrum w południowej części; istnieje natomiast rozbudowany układ drogowy Wschód – Zachód wzdłuż ulic al. Mickiewicza i al. Piłsudskiego, spinający wschodnie i zachodnie obszary miasta z centrum. System nie jest objęty zintegrowanym zarządzaniem i sterowaniem ruchem (monitorowanie ruchu, pozycjonowanie pojazdów, obszarowe sterowanie ruchem);
-
Układ drogowy jest dobrze rozwinięty w sensie gęstości dróg, znaczny jest wskaźnik dróg dwujezdniowych, lecz w wielu miejscach i rejonach układ jest blokowany przez zwężenia i nieciągłości, co prowadzi do licznych wąskich gardeł sieci, sieć drogowa nie jest wyposażona w system sterowania ruchem – poszczególne sygnalizacje świetlne pracują w izolacji;
-
Układ transportu szynowego oparty jest na gęstej sieci tramwajowej, pokrywającej całe Miasto Łódź i wybiegający do sąsiednich gmin; sieć ta jednak jest w znacznym stopniu zużyta i przestarzała, w złym stanie technicznym, uniemożliwiając oferowania atrakcyjnych usług, szczególnie pod względem czasu podróży; tabor tramwajowy, choć rozpoczęto proces jego wymiany i modernizacji, także wykazuje cechy zużycia;
-
Lotnisko Lublinek, jako regionalne, ze względu na ograniczenia techniczne, pełni rolę lokalną, ponadto bliskość międzynarodowego portu na Okęciu ogranicza potrzeby
i możliwości rozwojowe, niemniej jest możliwe dalsze poszerzenie oferty tego lotniska w połączeniach krajowych i europejskich, co jednak wymaga modernizacji (przedłużenie drogi startowej, płyta postojowa, wyposażenie);
-
Aglomeracja jest obecnie pozbawiona obwodnic drogowych, natomiast główne (krajowe) linie kolejowe omijają region;
-
Region przecinają krajowe i Paneuropejskie korytarze transportowe – Nr VI północ – południe (droga krajowa Nr 1) oraz Nr II wschód – zachód, stycznie na północ od Aglomeracji; przewiduje się realizacje układu autostradowego, którego węzeł powstanie w rejonie Aglomeracji (Stryków), jako skrzyżowanie autostrad A1 i A2; układ ten stworzy zewnętrzny krzyż drogowy, dając możliwość ochrony Aglomeracji przed ruchem tranzytowym, a częściowo włączenie tego układu w obsługę Aglomeracji;
-
Parkowanie nie stwarza w obszarze większego problemu – tylko miejscowo pojawiają się w godzinach największego ruchu niedobory miejsc parkingowych;
-
Obiekty gospodarcze, które mają kluczowe znacznie, to przede wszystkim koncentracje usług.
Kluczowym problemem systemu transportowego Aglomeracji jest niezrównoważony rozwój, objawiający się poważnymi niedoborami przepustowości i zdolności przewozowej w (niezbyt jednak licznych) punktach sieci, przy wystarczającej a nawet nadwyżce podaży w innych.
To niezrównoważenie w szczególności objawia się niedoborami przepustowości
w układzie drogowym oraz niewykorzystaniem możliwości transportu publicznego.
Z tego powodu kluczowym kierunkiem polityki transportowej Miasta i Aglomeracji jest:
-
stopniowe usuwanie wąskich gardeł przez modernizację poszczególnych fragmentów sieci drogowej i tramwajowej,
-
stopniowa modernizacja infrastruktury i odnowa taboru transportu zbiorowego,
-
zabieganie o realizację układu zewnętrznego, szczególnie autostradowego, dla odciążenia układu miejskiego,
-
zabieganie o radykalną poprawę obsługi kolejowej, w szczególności połączenia
z Warszawą.
-
Układ transportu zbiorowego jest poprawny – gęsty, dostępny. Dobra częstotliwość
i punktualność, ale mogłyby być większe przy wyższej prędkości.
-
Stan techniczny infrastruktury tramwajowej i stan taboru obniża standard obsługi, ale następuje powolna odnowa.
-
Obecnie brak integracji taryfowo-biletowej.
Kierunki planowanych działań
W Aglomeracji prowadzona jest konsekwentna i spójna polityka rozwojowa, oparta
o obowiązujące akty prawa miejscowego oraz inne działania polityczne, których wyrazem są uchwały organów stanowiących o polityce i strategii rozwojowej, w tym systemie transportowym.
Najważniejsze decyzje polityczne i w zakresie prawa lokalnego zawiera poniższy wykaz:
-
„Polityka transportowa Łodzi”, przyjęta uchwałą Rady Miejskiej w Łodzi
Nr LI/528/97 z dnia 29 stycznia 1997 r.
-
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Łodzi, przyjęte uchwałą Rady Miejskiej w Łodzi w 2001 roku.
-
Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego - opracowanie
z 2002 roku.
-
Uchwała Nr XXVI/378/04 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie Wieloletnich Programów Inwestycyjnych Miasta Łodzi.
-
Uchwała Nr XLII/238/04 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2004 r. w sprawie uchwalenia budżetu Miasta Łodzi na 2005 r.; Załącznik nr 8 do uchwały: Wykaz limitów wydatków na Wieloletnie Programy Inwestycyjne.
-
Uchwała Nr XXI/169/96 Rady Miasta Zgierza w sprawie określenia kierunków działalności zbiorowej komunikacji miejskiej w Zgierzu.
Za najważniejsze prace o charakterze badawczym i studialnym należy uznać:
-
„Badanie zachowań komunikacyjnych mieszkańców Łodzi w 1995”, UMŁ, Wydział Inżyniera Miasta, Łódź 1996,
-
„Studium systemu komunikacyjnego Miasta Łodzi”; BPRW Warszawa, 2002 (materiał ekspercki dla potrzeb zarządzania).
Poniższy przegląd zawiera najważniejsze ustalenia tych dokumentów.
w układzie drogowo-ulicznym:
Wynikające z „Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego”
-
przyjmuje się połączenie Łodzi z systemem autostrad A1 i A2 trasami o wysokich parametrach (nowe trasy to ul. Wojska Polskiego, ul. Ustronna oraz przedłużenie al. Włókniarzy),
-
zakłada się realizację nowych głównych ciągów łączących podstawowe elementy zagospodarowania miasta (ul. Konstytucyjna, Tranzytowa, Kaczeńcowa, Paradna, Projektowana),
-
wytwarza się wewnętrzną obwodnicę Śródmieścia,
Wynikające ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Łodzi”
-
wytworzenie pełnej obwodnicy śródmiejskiej o parametrach klasy GP (al. Włókniarzy, Wojska Polskiego, Konstytucyjna, Śląska),
-
połączenie obwodnicy z planowanym w układzie krajowym węzłem dróg ruchu szybkiego trasami o takich samych parametrach (ul. Strykowska, Brzezińska, Rokicińska, Projektowana, Ustronna, Maratońska, przedłużenie al. Włókniarzy),
-
ukształtowanie wewnętrznej obwodnicy Śródmiejskiej na parametrach tras głównych (przebudowa słabszych odcinków i budowa brakującego fragmentu – ul. Żeligowskiego),
-
nowe trasy główne dla powiązań międzydzielnicowych (Kaczeńcowa - Popiełuszki, Tranzytowa - Tomaszowska, NS – Nad Olechówką)
Wynikające z „Polityki transportowej dla miasta Łodzi (uchwała Rady Miejskiej w Łodzi
z 1997 roku)
-
modernizacja systemu zarządzania ruchem, w tym zainstalowanie obszarowego systemu sterowania ruchem z uwzględnieniem priorytetów dla transportu zbiorowego,
-
dokończenie prowadzonych inwestycji drogowych, także odtworzeniowych, służących realizacji przyjętej polityki transportowej,
-
realizacja inwestycji służących uwolnieniu centralnych obszarów miasta od ruchu tranzytowego (w tym międzydzielnicowego),
-
powiązanie układu dróg miejskich z projektowanymi autostradami,
-
rozszerzenie zakresu stosowania obszarów (ciągów) wolnych od ruchu samochodowego, obszarów ruchu pieszego oraz stref ruchu uspokojonego (30km/h),
-
tworzenie systemu dróg rowerowych,
-
działania techniczne i organizacyjne na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu.
Czynnikiem mającym wpływ na poziom bezpieczeństwa ruchu drogowego może być również efekt poprawy stanu technicznego pojazdów, lepsze ich wyposażenie w urządzenia służące bezpieczeństwu ruchu np.: poduszki powietrzne.
w zakresie kolei
Wynikające z „Planu Zagospodarowania Województwa Łódzkiego”
-
W zakresie kolei kierunek warszawski –przebudowa linii Łódź – Koluszki – Skierniewice – Warszawa a w perspektywie budowa nowej linii po śladzie przyszłej kolei szybkiej TGV w korytarzu wspólnym z A2 (od Zgierza do linii Łowicz – Skierniewice),
-
kierunek południowo-wschodni – (do CMK) modernizacja linii Koluszki-Tomaszów Mazowiecki – Opoczno z realizacją nowego odcinka do włączenia w CMK,
-
kierunek północno-zachodni – (do E-20) –rozbudowa do dwóch torów istniejącej linii kolejowej od Zgierza do Kutna,
-
kierunek południowo-zachodni – w pierwszym etapie modernizacja odcinka Łódź-Zduńska Wola (połączenie z magistralą węglową).
Wynikające ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Łodzi”
-
włączenie kolei do obsługi miejskiej i podmiejskiej we współpracy z podmiejską komunikacją tramwajową,
-
budowa nowych połączeń Łódzkiego Węzła Kolejowego:
-
z linią kolejową Warszawa - Koluszki - Częstochowa - Katowice, odcinkiem od rejonu Lipiec Reymontowskich do rejonu Strykowa (na linii Łódź Kaliska - Łowicz Główny),
-
z Piotrkowem Trybunalskim, odcinkiem linii kolejowej Łódź Chojny – Moszczenica,
-
budowa linii kolejowej średnicowej oraz następujących łącznic: Dąbrowa - Olechów, Dąbrowa - Stoki i Liściasta - Radogoszcz Wschód,
-
włączenie łódzkiego węzła kolejowego w europejską sieć kolei V 300 km/godz, postulowane szybkie bezpośrednie połączenie kolejowe z Warszawą.
w zakresie komunikacji lotniczej
Wynikające z „Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego”
-
rozwój regionalnego portu lotniczego Lublinek jako uzupełniającego (specyficzne funkcje) i poprzez usprawnienie połączeń z węzłowym portem lotniczym Warszawa Okęcie,
-
pozostawienie do dalszych analiz lokalizacji nowego ponadregionalnego portu lotniczego między Łodzią a Warszawą w powiązaniu z autostradą A1, A2 oraz koleją V 300 km/godz.
Wynikające ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Łodzi”
-
Lotnisko Łódź Lublinek adaptuje się do celów komunikacji pasażerskiej o zasięgu regionalnym,
-
międzynarodowym portem lotniczym dla Aglomeracji Łódzkiej będzie Lotnisko Okęcie lub nowy port położony między obu miastami.
w zakresie parkowania
Wynikające z „Polityki transportowej dla miasta Łodzi” (uchwała Rady Miejskiej w Łodzi
z 1997 roku)
-
w strefie centralnej (strefa I) stosowanie w szerokim zakresie opłat za parkowanie mające na celu racjonalizację wykorzystania istniejących miejsc parkingowych,
-
budowa nowych parkingów (w tym wielopoziomowych), z tym że liczba miejsc parkingowych będzie limitowana pojemnością układu ulicznego i podażą miejsc parkingowych,
-
budowa parkingów przy przystankach komunikacji szynowej i autobusu (w tym dla systemu Park and Ride),
-
sukcesywne wprowadzanie odpłatności za parkowanie w obszarach koncentracji ruchu.
w zakresie transportu publicznego
Wynikające z „Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Łódzkiego”
-
priorytet dla komunikacji tramwajowej, w tym utrzymanie i modernizacja regionalnego tramwaju od Ozorkowa do Pabianic oraz tramwaju szybkiego Retkinia – Widzew.
Wynikające ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Łodzi”
-
przyjęcie zintegrowanego systemu tramwajowo-autobusowego jako systemu transportu zbiorowego przy maksymalnym wykorzystaniu stanu istniejącego,
-
ukształtowanie zasadniczego układu całkowicie wydzielonych torowisk tramwajowych,
-
podział istniejących tras tramwajowych na trasy układu podstawowego i trasy układu uzupełniającego,
-
realizacja nowych odcinków tras tramwajowych: w ul. Wólczańskiej, ul. Rokicińskiej, (przedłużenie do ul. Hetmańskiej), ul. Hetmańskiej i ul. Anny Jagiellonki, ul. Zawiszy (od ul. Zgierskiej do ul. Franciszkańskiej) i ul. Franciszkańskiej (od ul. Wojska Polskiego do ul. Zawiszy),
-
rezygnacja z budowy metra w realnej perspektywie czasu.
Wynikające z „Polityki transportowej dla miasta Łodzi”:
-
zwiększenie zakresu uprzywilejowania tramwaju w ruchu miejskim,
-
przyjęcie zasady utrzymania komunikacji autobusowej w centrum tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach,
-
przyjęcie zasady obsługi obszarów peryferyjnych liniami autobusowymi dowożącymi pasażerów do tras tramwajowych,
-
uzupełnienie o odcinki prowadzące do zwiększenia udziału tramwaju w przewozach przy równoczesnej rezygnacji z odcinków o małych potokach pasażerskich.
Zintegrowany Plan, adaptując powyższe ustalenia i kierunki działań, rozwija elementy transportu publicznego. Jego podstawowym wymiarem jest dążenie do istotnej poprawy poziomu usług, racjonalizacja kosztów oraz ograniczanie oddziaływania systemu transportowego na otoczenie.
W szczegółach opisano zakres planu w rozdziałach VIII i IX.
|