Ćwiczenie 12 T: Omawianie różnych przypadków klinicznych z zaburzeniami gospodarki mineralnej

Poziom wapnia i fosforanów w surowicy i w moczu. Poziom parathormonu (PTH) w surowicy. Iloczyn wapniowo-fosforanowy. Wit. D3, aktywność ALP i poziom magnezu. Markery resorpcji kostnej oraz osteogenezy. Profil badań w diagnostyce pierwotnej nadczynności przytarczyc. Badania krwi (surowica): poziom wapnia całkowitego (hiperkalcemia) i fosforanów (hipofosfatemia), poziom parathormonu PTH (wzrost) i ALP (wzrost). Badania moczu: poziom wapnia całkowitego (hiperkalcemia) i fosforanów (hiperfosfaturia). Badania różnicujące hiperkalcemię nowotworową od hiperkalcemii na tle pierwotnej nadczynności przytarczyc: PTH norma ( Ca nowotworowa), PTH wzrost (Ca nadczynność). Badania w hipofosfatemii (pierwotna nadczynność przytarczyc, przedawkowanie wit. D3, alkoholizm, leczenie kwasicy ketonowej, utrata przez nerki w tubulopatiach – proksymalna). Badanie gazometryczne, jonogram (możliwość zaburzeń RKZ). Profil badań w diagnostyce wtórnej nadczynności przytarczyc (przewlekła niewydolność nerek. Badania krwi (surowica) - poziom wapnia całkowitego (hipokalcemia) i fosforanów (hiperfosfatemia), poziom PTH (wzrost), poziom wit. D3 (spadek), iloczyn wapniowo-fosforanowy (znaczny wzrost u chorych z przewagą zmian resorpcyjnych w kościach z powodu wtórnej nadczynności przytarczyc w przebiegu niewydolności nerek), poziom kreatyniny. Badania moczu: poziom wapnia całkowitego (hipokalcuria) i fosforanów (hipofosfaturia). Profil badań w diagnostyce pierwotnej niedoczynności przytarczyc: badania krwi (surowica) - Ca i Mg (spadek), P (wzrost), PTH (spadek), - poziom kreatyniny i albuminy (norma). Badania moczu: Ca (spadek), P (spadek), c-AMP (spadek). Badania różnicujące pierwotną i rzekomą niedoczynność przytarczyc: PTH spadek (pierwotna), PTH wzrost (rzekoma). Profil badań w diagnostyce chorób metabolicznych kości (choroba Pageta, osteoporoza). Badania krwi (surowica): markery osteogenezy i resorpcji kości (wzrost), poziom wapnia i fosforanów (norma), poziom estrogenów

Oznaczenie wapnia, fosforanów, magnezu (Ca i P, Mg).

1. 
   Oznaczanie stężenia magnezu w surowicy krwi metodą kolorymetryczną
   

• 
  spektrofotometr, probówki Eppendorf, pipety automatyczne
  

• 
  surowica badana
  
• 
  wzorzec magnezu
  
• 
  odczynnik roboczy do oznaczania magnezu (BioMaxima)
  

• 
  opisać probówki, odmierzyć dokładnie odpowiednie objętości roztworów – jak podano w poniższej tabeli:
  

	Próba badana	Próba wzorcowa	Próba zerowa
Surowica badana	10 L	-	-
Wzorzec	-	10 L	-
Woda dest.	-	-	10 L
Odczynnik roboczy	1000 L	1000 L	1000 L
Dokładnie wymieszać. Po 10 minutach odczytać absorbancję próby badanej (AB), próby i wzorcowej (AW) (=550 nm) wobec próby zerowej.

• 
  obliczyć stężenie magnezu ze wzoru:
  

stężenie magnezu [mg/dL] = ∙ stężenie wzorca

_W

2. 
   Oznaczanie stężenia wapnia w surowicy krwi metodą kolorymetryczną
   

• 
  spektrofotometr, probówki Eppendorf, pipety automatyczne
  

• 
  surowica badana
  
• 
  wzorzec wapnia
  
• 
  odczynnik roboczy do oznaczania stężenia wapnia (BioMaxima)
  

• 
  opisać probówki, odmierzyć dokładnie odpowiednie objętości roztworów – jak podano w poniższej tabeli:
  

	Próba badana	Próba wzorcowa	Próba zerowa
Surowica badana	10 L	-	-
Wzorzec	-	10 L	-
Odczynnik roboczy	1000 L	1000 L	1000 L
Dokładnie wymieszać. Po 10 minutach odczytać absorbancję próby badanej (AB), i wzorcowej (AW) (=650 nm) wobec próby zerowej.

• 
  obliczyć stężenie wapnia ze wzoru:
  

stężenie wapnia [mg/dL] = ∙ stężenie wzorca

_W

3. 
   Oznaczanie stężenia fosforu nieorganicznego w surowicy krwi metodą kolorymetryczną
   

• 
  spektrofotometr, probówki Eppendorf, pipety automatyczne
  

• 
  surowica badana
  
• 
  wzorzec fosforu
  
• 
  odczynnik roboczy do oznaczania stężenia fosforu nieorganicznego (BioMaxima)
  

• 
  opisać probówki, odmierzyć dokładnie odpowiednie objętości roztworów – jak podano w poniższej tabeli:
  

	Próba badana	Próba wzorcowa	Próba zerowa
Surowica badana	10 L	-	-
Wzorzec	-	10 L	-
Odczynnik roboczy	1000 L	1000 L	1000 L
Dokładnie wymieszać. Po 10 minutach odczytać absorbancję próby badanej (AB) i wzorcowej (AW) (=340 nm) wobec próby zerowej.

• 
  obliczyć stężenie fosforu nieorganicznego ze wzoru:
  

stężenie fosforu [mg/dL] = ∙ stężenie wzorca