Zasady przygotowania tekstu do druku

1. 
   Tekst w wersji elektronicznej (preferowany edytor tekstu Word) sporządzony według standardowego wzorca, tj.:
   

• 
  objętość tekstu nie powinna przekraczać 1 arkusza wydawniczego, tj. ok. 40 tys. znaków (ze spacjami);
  
• 
  czcionka Times New Roman, wielkość 12 (ewentualne przypisy dolne wielkość 10), odstępy między wierszami 1,5;
  
• 
  marginesy: górny i dolny 25 mm; lewy35 mm;
  
• 
  formatowanie tekstu należy ograniczyć do minimum: wcięcia akapitowe, środkowanie, kursywa, pogrubienie tekstu;
  
• 
  maszynopis pozbawiony wszelkich nagłówków, stopek itd.
  
• 
  numeracja stron w położeniu dolnym wyśrodkowanym poczynając od strony pierwszej;
  
• 
  nazwisko i imię autora oraz tytuł artykułu wyśrodkowane i wytłuszczone;
  
• 
  cytaty zamknięte w cudzysłów pozostają w obrębie tekstu głównego;
  
• 
  przy nazwiskach autorów przywoływanych w tekście po raz pierwszy (poza odsyłaczami) podawane jest imię w pełnym brzmieniu. Kolejne przywołania danego autora wedle uznania autora;
  

1. 
   odsyłacze umieszczane w tekście głównym, wg wzoru:
   

................................(Kowalski 1999:10; Nowak 2000:10-11).

.................................(Kowalski 1998:10 n.).

• 
  w odsyłaczach złożonych nazwiska oddzielamy średnikiem – np. (Comte 1965:45; Kowalski 2000:45);
  
• 
  w odsyłaczach złożonych o kolejność cytowania decyduje data wydania pracy (w porządku od najstarszych do najmłodszych);
  
• 
  jeśli w odsyłaczach złożonych przywoływana jest więcej niż jedna praca danego autora należy ustawić wszystkie publikacje w porządku chronologicznym (Comte 1963:23; 1995:34);
  
• 
  jeśli przywoływane są prace danego autora, które publikowane były w tym samym roku, przy datach muszą być umieszczone indeksy literowe – np. (Kowalski 1999a:10); (Kowalski 1999b:30); (Kowalski 1999a:40; 1999b:30);
  
• 
  jeśli w tekście pada nazwisko autora i zaraz za nim stawiany jest odsyłacz – podajemy wyłącznie datę i ewentualne strony, np. .......Krajewski (1988:4);
  
• 
  jeśli w tekście pada nazwisko autora, ale odsyłacz kładziony jest na dalszym miejscu, podajemy pełną wersję, np. (Krajewski 1988:4).
  

2. 
   zestawienie literatury
   

• 
  umieszczone na końcu tekstu głównego;
  
• 
  noty bibliograficzne w porządku alfabetycznym sporządzone wg podanego niżej wzoru:
  

Bolecki W.,

1998 Wyznania członka lokalnej wspólnoty interpretacyjnej, „Teksty Drugie”, nr 6, s. 171-186.

Carnap R.,

1969 Filozofia i składnia logiczna, [w:] Filozofia jako analiza języka nauki, przeł. A. Zabłudowski, Warszawa, s. 5-67.

1994 Fizykalizm, przeł. K. Kościuszko, [w:] Ontologia. Antologia tekstów filozoficznych, red. M. Hempoliński, Wrocław, s. 183-186.

Comte A.,

1961 Metoda pozytywna w szesnastu wykładach, przeł. W. Wojciechowska, Warszawa.

Kowalski J.,

1999a Polska i świat, Warszawa.

1999b Stosunki międzynarodowe. Podstawowe problemy, „Sprawy Międzynarodowe”, t. 12,

nr 3, s. 1-100.

Law J.,

1999 After ANT: complexity, naming and topology, [w:] Actor Network Theory and After, red. J. Law, J. Hassard, Oxford, s. 1-14.

• 
  jeśli autor opublikował dwie prace w danym roku każda musi zostać opatrzona indeksem literowym;
  
• 
  prace danego autora muszą być uporządkowane w układzie chronologicznym, tj. od najstarszych do najmłodszych;
  
• 
  obowiązuje zasada nie cytowania prac własnych znajdujących się w druku, maszynopisów w posiadaniu autorów itp.